واكاوي هويت در برنامه هاي توسعه پس از انقلاب اسلامي از منظر امنيت اجتماعي

Analysis of identity in post-revolutionary development programs from the perspective of social security

هويت يكي از پيچيده ترين مفاهيم عصر حاضر است، پديده اي چندوجهي كه از مناظر مختلف و در كنار مفاهيم ديگري همچون امنيت رويكردهاي متفاوتي را ايجاد مي كند. هويت اجتماعي در جامعه ايراني داراي عناصر مختلفي است كه شناسايي هر كدام از آنها به همراه تاثيري كه در درك امنيت اجتماعي مي گذارد، اين مي تواند به سياستگذاران براي شناخت بهتر جامعه و تدوين قوانين مرتبط با هويت كمك كند. اين مقاله درصدد است با واكاوي شاخص هاي هويتي و راهكارهاي امنيت اجتماعي مبتني بر هويت به مقايسه تطبيقي آن در شش برنامه توسعه پس از انقلاب اسلامي بپردازد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد هر كدام از برنامه هاي توسعه با رويكرد متفاوتي، به طور مستقيم و يا غير مستقيم در جهت سياستگذاري مولفه هاي هويتي گام برداشته اند، اما شاهد كمترين ميزان توازن در شاخص ها و رويكردهاي هويتي در امنيت اجتماعي هستيم و مولفه هويت ملي و شاخص جمعيت بيشترين توجه را در ميان برنامه ها به خود اختصاص داده اند.

Identity is one of the most complex concepts of the present age, a multifaceted phenomenon that creates different approaches from different perspectives along with other concepts such as security. Social identity in Iranian society has different elements, the identification of each of them along with the impact it has on understanding social security, this can help policymakers to better understand society and formulate laws related to identity. This article seeks to compare identity indicators in six post-revolutionary development programs by analyzing identity indicators and identity-based social security strategies. The results of this study show that each of the development programs with a different approach, directly or indirectly, have taken steps to identify identity components, but we see the least balance in indicators and approaches to identity in social security and components. National identity and population index have received the most attention among the programs.