علل انفعال نخبگان سياسي در دوره پهلوي و تاثير آن بر بحران كارآمدي

Causes of passivity of political elites in the Pahlavi period and its impact on the efficiency crisis

پژوهش حاضر درصدد است علل انفعال نخبگان سياسي در دوره پهلوي دوم را مورد بررسي قرار دهد و تاثير آن را بر بحران كارآمدي و پاسخگويي نشان دهد. بر همين اساس، سوال پژوهش حاضر اين است: انفعال نخبگان سياسي در دوره پهلوي تحت تاثير چه عواملي بوده و چه تاثيري بر بحران كارآمدي و پاسخگويي در دوره محمدرضا شاه داشته است؟ فرضيه اين است: ويژگي هاي رواني محمدرضاشاه از جمله نياز به اطاعت، سرسپردگي و پذيرش متملقان از يك سو و همسويي ايديولوژيكي، منافع مشترك طبقاتي و گروهي نخبگان سياسي ابزاري، از سوي ديگر باعث انفعال نخبگان سياسي منتقد و افزايش شكاف ميان توده مردم و حكومت شده بود. در واقع يافته هاي پژوهش حاضر از منظر نخبگاني به شكاف نخبگان سياسي از جامعه و مردم و پيوند آنان با دستگاه حكومت پهلوي اشاره مي كند كه در نهايت به گسترش فاصله حكومت از منافع عموم منجر شده بود و پاسخگويي حكومت را از بين مي برد كه در نهايت به بحران كارآمدي و پاسخگويي منتهي شد. ويژگي هاي رواني محمدرضاشاه نيز به دليل خودشيفتگي و تاييد اجتماعي از سوي نخبگان ابزاري يكي ديگر از عوامل بحران پاسخگويي است. پژوهش حاضر از روش توصيفي-تحليلي بهره مي برد كه در نهايت به شيوه اسنادي و كتابخانه اي به جمع آوري اطلاعات پرداخته است و از منظر تحليلي به بررسي موضوع مي پردازد.

The present study seeks to examine the causes of passivity of political elites in the second Pahlavi period and to show its impact on the crisis of efficiency and accountability. Accordingly, the question of the present study is: What factors influenced the passivity of political elites in the Pahlavi period and what effect did it have on the crisis of efficiency and accountability in the period of Mohammad Reza Shah? The hypothesis is: Mohammad Reza Shah's psychological characteristics such as the need for obedience, submission and acceptance of flatterers on the one hand and ideological alignment, common class and group interests of instrumental political elites, on the other hand cause the passivity of critical political elites and increase the gap between the masses and Was ruled. In fact, the findings of the present study from an elite perspective point to the gap between the political elites in society and the people and their connection with the Pahlavi government apparatus, which ultimately led to the expansion of government distance from the public interest and destroys government accountability. Which eventually led to a crisis of efficiency and accountability. Mohammad Reza Shah's psychological characteristics are another factor in the crisis of accountability due to narcissism and social approval by the instrumental elites. The present study uses a descriptive-analytical method, which finally collects information in a documentary and library manner and examines the issue from an analytical perspective.