نيمرخ آموزش و پرورش ايران در توسعه پايدار: روندها، پيشران ها و پسران هاي اجتماعي- فرهنگي آن

The profile of Iranian education in sustainable development: its socio-cultural trends, drivers and boys

در اين مقاله تلاش بر اين است تا نيمرخ آموزش و پرورش را در توسعه پايدار با توجه به روندها، پيشران ها و پسران هاي اجتماعي-فرهنگي، به تصويركشيده شود. اصلي ترين سوال پژوهش اين است كه نهاد آموزش و پرورش در ج.ا.ايران چه رويكردي به مفهوم توسعه پايدار دارد و در عمل پيشران ها و پسران هاي اين عرصه كدامند؟ فرضيه تحقيق بر اين واقع شده است كه آموزش در توسعه پايدار، همواره مي بايست در هماهنگي و همخواني با ارزش هاي ملي و محلي جامعه هدف، اعمال شوند. در اين مقاله از دو روش استفاده شده است: در بخش اول با كمك گرفتن از روش كيفي از نوع توصيفي-تحليلي تلاش شده است تا ضمن توضيح آموزش در توسعه پايدار، فلسفه و بنيان هاي فكري آموزش در ايران بررسي شود و در بخش دوم نيز با روش فراتحليل و طبقه بندي به عمل آمده است. نتيجه پژوهش حاكي است كه با وجود دستيابي ج. ا. ايران به الگوي آموزش بومي و اسلامي خود، مولفه هاي نهاد آموزش و پرورش در چشم انداز توسعه پايدار در سطوح آموزش از دبستان تا آموزش عالي در وضعيت مطلوبي قرار دارد، در حاليكه آموزشهاي پيش دبستاني، همچنان تا مرز مطلوب فاصله دارند.

In this article, an attempt is made to portray the profile of education in sustainable development according to socio-cultural trends, drivers and boys. The main question of the research is what is the approach of the educational institution in the Islamic Republic of Iran to the concept of sustainable development and in practice what are the drivers and boys in this field? The research hypothesis is that education in sustainable development should always be applied in harmony with the national and local values of the target community. In this article, two methods have been used: in the first part, with the help of a qualitative method of descriptive-analytical type, while explaining education in sustainable development, the philosophy and intellectual foundations of education in Iran have been studied, and in the second part It has been done by metaanalysis and classification method. The results show that despite the achievement of the Islamic Republic of Iran to its model of indigenous and Islamic education, the components of the education institution in the perspective of sustainable development at the levels of education from primary to higher education are in a favorable position, while preeducation Primary schools are still far from the desired limit.