اثربخشي درمان ذهن آگاهي، معنادرماني و درمان فعال‌ساز رفتاري بر افكار خودآيند منفي و توجه دانشجويان دختر افسرده

The Effectiveness of Mindfulness, Logotherpy and Behavioral Activation Treatment on Negative Automatic Thoughts and Depressed Female Students' Attention

مقدمه: اختلال افسردگي بيماري مزمن و ناتوان‌كننده‌اي است كه تعداد زيادي از افراد را در سراسر جهان تحت تأثير خود قرار داده است. پژوهش حاضر تعيين تفاوت اثربخشي ذهن‌آگاهي، معنادرماني و درمان فعال­ساز رفتاري بر افكار خودآيند منفي و توجه دانشجويان دختر افسرده سال 1398 بود. روش پژوهش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري مراجعان دانشجوي دختر مقطع كارشناسي بود كه در سال 1398 مراجعه كرده بودند كه از ميان آن­ها 60 نفر به روش نمونه­گيري در دسترس انتخاب شدند و با همگن­سازي سن در چهار گروه قرار گرفتند. شركت­كننده­ها در هر سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري به پرسشنامه افسردگي بك؛ پرسشنامه افكار خودآيند هولون و كندال و آزمون توجه d2 بريكنكامپ پاسخ دادند. گروه­هاي آزمايش 8 جلسه درمان ذهن آگاهي، 10 جلسه معنادرماني و 10 جلسه فعال­ساز رفتاري را دريافت كردند. جهت تحليل داده­ها از روش تحليل آميخته، نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته­ ها: در پژوهش حاضر مداخلات بر افكار خودآيند منفي (001/0=P) اثر كاهنده داشتند. اثر زمان موجب كاهش افكار خودآيند منفي (001/0=P) نسبت به مرحله پيش آزمون شد. اثر متقابل زمان*گروه­ها موجب كاهش افكار خودآيند منفي (001/0=P) نسبت به گروه گواه شد. مداخلات بر توجه (001/0=P) اثر افزاينده داشتند. اثر زمان موجب افزايش توجه (001/0=P) نسبت به مرحله پيش آزمون شد. اثر متقابل زمان*گروه­ها موجب افزايش توجه (001/0=P) نسبت به گروه گواه شد. نتيجه­ گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد هر سه رويكرد درمان ذهن آگاهي، معنادرماني و درمان فعال­ساز رفتاري هر يك با هدف قرار دادن يك بعد از افسردگي بر افكار خودآيند منفي و توجه در دختران افسرده با اثر كاهنده اثربخش هستند.

Introduction: The current study aims to determine the difference between mindfulness, logotherpy and behavioral activation treatment on negative automatic thoughts and depressed female students' attention. Method: The method was quasi-experimental with pre-test design, post-test and procedure with a control group. The population in the current study including female students in B.A who referred to Omid-e-Mehr consulting center in 1398 upon a call and 60 participants were selected by sampling and divided into 4 groups based on homogenization. The participants responded to Beck Depression Inventory (1961), Automatic Thoughts Questionnaire by Hollon and Kendall (1980) and D2 Test Attention by Brickenkamp (1981) in three stages of Pre-test, post-test and procedure. The experimental groups received 8 sessions of mindfulness treatment, 10 sessions of logotherapy and 10 sessions for behavioral treatment. To analyze the data, mixed analysis, SPSS software and the significance of 0/05 were exploited. Results: In the current study, the effect of interventions on negative automatic thoughts was reduced (P= 0/001). Time effect caused a reduction in negative automatic thoughts to the pre-test stage (P= 0/001). The interaction effect of time among the groups made an alleviation in negative automatic thoughts (P= 0/001) compared with the experimental group. Interventions had a rising effect on attention (P= 0/001). Time effect caused a rise in attention to the pre-test stage (P= 0/001). The interaction effect of time among the groups increased the attention (P= 0/001) compared with the experimental group. Conclusion: It was indicated that all three approaches of mindfulness treatment, logotherapy and behavioral activation treatment are effective by targeting one aspect of depression on negative automatic thoughts and attention in depressed females.