حكمراني در بحران؛ از زلزله سرپل ذهاب تا پاندمي كروﻧﺎ

No Title

ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻬﻦ ﺑﺸﺮ و ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﮐﺸﻮرﻣﺎن ﺳﺮﺷﺎر از روﯾﺎروﯾﯽ ﺑﺎ ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد اﺳﺖ. ذﻫﻦ ﺗﮏ ﺗﮏ اﻓﺮادي ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭘﻬﻨﻪ از ﺟﻬﺎن ﺳﮑﻮﻧﺖ دارﻧﺪ ﺳﺮ ﺷﺎر از ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﻧ ﺴﺎﻧﯽ ا ﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑ ﺼﻮرت ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه و ﺗﺎ ﺑﺤﺎل اﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮔﺮان ﺳﻨﮓ ﻣﮑﺘﻮب و ﮔﺮدآوري ﻧ ﺸﺪه اﺳـــﺖ. ﺑﻪ ﮔﻮاه ﺗﺎرﯾﺦ، ﻋﺪم ﮐﻔﺎﯾﺖ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺑﺤﺮان و ﺗﺼـــﻤﯿﻢﮔﯿﺮيﻫﺎي ﺑﺪون ﭘﺸـــﺘﻮاﻧﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ در ﺗﻌﻠﯿﻖ( ﺑﻪ ﺑﺤﺮان ﺑﻌﺪي ﻣﻮﮐﻮل و ﮐﻤﺎﻓﯽاﻟﺴـــﺎﺑﻖ ﺗﻨﻬﺎ در زﻣﺎن اوج ﺑﺤﺮان ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آزﻣﻮن و ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﮔﺮدد. اﯾﻦ ﻧﻮع از ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎ، آﺳﯿﺐﻫﺎي ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺟﺒﺮاﻧﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮده ا ﺳﺖ. از اﺑﺘﺪاي ﺷﯿﻮع وﯾﺮوس ﮐﺮوﻧﺎ در ﺟﻬﺎن، ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﺪﻧﺒﺎل آن ﺑﻮده ا ﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﺎز و ﮐﺎر ﮔﺴـــﺘﺮش اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري، ﺗﺄﺛﯿﺮات اﻗﺘﺼـــﺎدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، و زﯾﺴـــﺖﻣﺤﯿﻄﯽ آن را ﮐﺸـــﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯾﯽ در راﺳﺘﺎي ﺑﻬﺒﻮد و ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﻨﺪ. ﮔﺰارش ﭘﯿﺶ رو ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺑﻌﺎدي از ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬاري دوﻟﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺷﻬﺮي، ﻣﻬﺎر ﺑﺤﺮانﻫﺎ را ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺎدي ﻣﻮاﺟﻪ ﮐﺮده ا ﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣ ﺸﺨﺺ ﺳﯿﺎ ﺳﺖ ﻓﺎ ﺻﻠﻪﮔﺬاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺑﺤﺮان ﭘﺎﻧﺪﻣﯿﮏ ﮐﺮوﻧﺎ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮاردي ا ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان در ﺻﻮرت اﺟﺮاي ﺻﺤﯿﺢ و ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ آن ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدي از ﺷﯿﻮع اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري ﮐﺎ ﺳﺖ و ﻣﺮگ و ﻣﯿﺮ را ﮐﺎﻫﺶ داد. ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻣﺪﻋﺎ ﺗﺠﺎرب ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺳﺎلﻫﺎي دور و ﻧﺰدﯾﮏ در ﺟﻬﺎن و داﺧﻞ ﮐﺸﻮر اﺳﺖ. ﮐﺮوﻧﺎ اوﻟﯿﻦ ﺑﺤﺮان اﭘﯿﺪﻣﯿﮏ ﻧﺒﻮده و آﺧﺮﯾﻦ آن ﻧﯿﺰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﺑﻌﺪي، ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺪون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺣﯿﺮتزده ﺷﻮﻧﺪ. ﭼﺮا ﮐﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻮاﻗﻊ ﻋﺎدي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺑﺤﺮانﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎرآﻣﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺷﻬﺮ ﺳﺮﭘﻞذﻫﺎب در ﻃﯽ ﺳﻪ ﺳﺎل ﮔﺬ ﺷﺘﻪ ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي را ﭘ ﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎده ا ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪهاﻧﺪ. زﻟﺰﻟﻪ آﺑﺎﻧﻤﺎه 1396 ﺳﺮﭘﻞذﻫﺎب و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﯾﺪ آن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺎﮐﺎراﻣﺪي در ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷــﺪ. ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﺒﻌﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اﻗﺘﺼــﺎدي، روﺣﯽ- رواﻧﯽ و ... آن ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳــﺖ. ﺳــﯿﻞ ﻓﺮوردﯾﻦ ﻣﺎه 1398 ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﭼﺎﻟﺸﯽ ﺟﺪي ﺑﺮاي ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺷﻬﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮي ﻣﺮدم و ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺷﺪ. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺤﺮان ﮐﺮوﻧﺎ نيز ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺨﺘﺺ ﺑﻪ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي دﯾﮕﺮ ﻻﯾﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻈﺎم ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ.

No abstract