اثربخشي برنامه آموزشي كاربردي خانواده محور بر مهارت محاسبات دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون

The Effectiveness of Family-Based Functional Educational Program on Calculation Skill of Slow Paced Students with Down Syndromes

مقدمه: با توجه به اينكه، رياضي براي دانش آموزان آهسته گام بايد منطبق بر واقعيت هاي جامعه باشد، مهارت محاسبات كاربردي مي تواند مفاهيمي را شامل شود كه دانش آموز به صورت عيني و مستقيم با آنها در جامعه برخورد دارد و نيازهاي اورا به عنوان يك شهروند مدنظر قرار مي دهد. هدف پژوهش حاضر اثربخشي برنامه آموزشي كاربردي خانواده محور بر مهارت محاسبات كودكان آهسته گام با نشانگان داون است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي (پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل) بود. 30 دانش آموز دبستاني آهسته گام با نشانگان داون مشغول تحصيل در مدارس استثنايي شهر تهران به روش نمونه گيري در دسترس گزينش شده و به شكل تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. گروه آزمايش در 11 جلسه 45 دقيقه اي بسته برنامه آموزشي كاربردي خانواده محور محقق ساخته (1396) جهت بهبود مهارت محاسبات شركت كردند. هر دو گروه در مراحل پيش آزمون – پس آزمون با استفاده از مقياس محاسبات كي مت (1976) مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كوواريانس تك متغيري استفاده شده است. يافته­ ها: يافته ها نشان مي دهد كه برنامه آموزشي كاربردي خانواده محور منجر به افزايش ميانگين نمرات مهارت محاسبات شركت كنندگان گروه آزمايش نسبت به گروه گواه شده است (001/0P<). نتيجه ­گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه برنامه آموزشي كاربردي خانواده محور روش موثري براي بهبود مهارت محاسبات دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون است.

Introduction: Due to the fact that mathematics for slow-moving students should be in line with the realities of society, applied computing skills can include concepts that the student deals with objectively and directly in society and his needs as a citizen considers. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of a family-centered application curriculum on the computational skills of children with Down syndrome. Methods: The present study was quasi-experimental (pre-test-post-test with control group). Thirty slow-moving elementary school students with Down syndrome studying in exceptional schools in Tehran were selected by convenience sampling method and randomly divided into experimental and control groups. The experimental group participated in 11 sessions of 45 minutes of Mohaghegh family-based application training package (1396) to improve computational skills. Both groups were evaluated in the pre-test-post-test stages using the Ki-Matt (1976) computational scale. Univariate analysis of covariance was used to analyze the data. Results: The results show that the family-centered application curriculum has led to an increase in the mean scores of computational skills of the participants in the experimental group compared to the control group (P <0.001). Conclusion: The results of the present study showed that the family-centered applied curriculum is an effective way to improve the computational skills of slow-moving students with Down syndrome.