ريشه‌يابي علل ناصبي‌گري و دشمني اهالي شام با اهل بيت(ع) و امام حسين(ع)

Roots of the Levantines' Animosity Against the Ahl al-Bayt and Imam `Ali

مردم شام در دشمني با امام علي(ع) و اولاد ايشان، جزو پيشتازترين گروه‌هاي ناصبي بوده‌اند كه نمود بارز آن، در واقعه عاشورا و به شهادت رساندن امام حسين(ع) تجلي يافته است. اين دشمني معلول عوامل متعددي است كه برخي از آنها بيرون از محيط شام بر مردم تحميل شده و برخي نيز جزو روحيات شاميان به حساب مي‌آيد. از عوامل خارجي مي‌توان به اصرار امويان بر جدا ماندن مردم شام از ديگر مناطق اسلامي، گسترش عقيده به جبر و سركوب مخالفان و از عوامل داخلي نيز مي‌توان به سرسختي شديد شاميان بر فرمان بني اميه و همچنين زودباوري فوق‌العاده آنان اشاره كرد. نوشتار حاضر با رويكرد تاريخي-تحليلي به برشماري مؤلفه‌هاي ناصبي‌گري مردم شام پرداخته است.

Among the discourses of Imam al-Husayn, his letters to his opponents prove significant. They contain his outlook of the Umayyad hegemony and order, assertion of their usurping the right of the Ahl al-Bayt's right of rulership, admonitions to their rulers for crossing the red lines of the Prophet's practices, full-fledged support of the rightful companions of the Prophet Muhammad, and highlighting the abominable moral trairs and practices of Abu Sufiyan, the ancestor of the Umayyads. The present content-analysis study seeks to shed light on certain major wrongdoings of the Umayyad hegemony based on Imam al-Husayn's factual letters.