نقش برنامه‌هاي سيماي جمهوري اسلامي ايران در كاهش فقر انساني

The role of Islamic Republic of Iran's TV programs in reducing human poverty

نگاه توسعه انساني به انسان به مثابه ظرفيتي است كه بايد شكوفا شود و اين شكوفايي جز با توانمندسازي افراد حاصل نمي‌شود. يكي از اصلي‌ترين روش‌هاي توانمندسازي جوامع، كاهش و محدودسازي فقر مي‌باشد. بدين منظور توجه سياستگذاران توسعه، معطوف به بهبود شاخص‌هاي مرتبط با انواع فقر شده است. يكي از مهمترين شاخص‌ها، فقر انساني است. در اين راستا نهادهاي مختلفي داراي قدرت اثر هستند كه يكي از اين ظرفيت‌ها، رسانه‌هاي جمعي و به ويژه تلويزيون مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تبيين عوامل مؤثر بر استفاده از مجراي سيماي جمهوري اسلامي ايران براي كاهش فقر انساني انجام گرفته است. روش تحقيق مورد استفاده، آميخته اكتشافي و با استفاده از راهبرد گونه‌شناسي است. جامعه آماري اين پژوهش را صاحب‌نظران حوزه ارتباطات توسعه تشكيل داده‌اند. در بخش كيفي، نمونه آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري نظري 13 نفر و در بخش كمّي 385 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي انتخاب گرديد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها در بخش اول، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته فردي و در بخش دوم پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت بررسي روايي و پايايي ابزارهاي اندازه‌گيري از شاخص‌هاي لازم استفاده شد. تحليل داده‌ها بر اساس نتايج بخش كيفي و كمّي و مدلسازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Smart-PLS انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه عوامل محيطي، انساني، رسانه جمعي تلويزيون، برنامه‌ريزي، ويژگي‌هاي مخاطب و توانمندسازي فردي مي‌توانند متغير فقر انساني را پيش‌بيني كنند. با توجه به مقدار به دست آمده براي شاخص برازش كلي مدل به ميزان 0.79، برازش مناسب مدل كلي تأييد مي‌شود.

Human development view to human beings is as a capacity that should be flourished, and this flourishing is obtained only with the empowerment of individuals. One of the main ways to empower communities is to reduce and limit poverty. For this purpose, the attention of development policymakers has been focused on improving indicators related to the types of poverty. One of the most important indicators is human poverty. Various institutions have the power of influence; one of these capacities is the mass media, especially television. This study was conducted to explain the factors affecting the use of Iran's TV programs to prevent human poverty. The research method used is an exploratory mix using a typology strategy. The statistical population of this study is composed of experts in the field of development communication. In the qualitative part, the statistical sample was selected 13 people using theoretical sampling method and in quantitative part 385 people using random sampling. The tool of collecting data in the first part was semi-structured individual interview and in the second part, a researcher-made questionnaire. Necessary indices were used to assess the validity and reliability of measuring instruments. Data analysis was performed on the basis of qualitative and quantitative results and structural equation modeling using Smart PLS software. The results showed that environmental, human, television mass media, programming, audience characteristics and individual empowerment can predict human poverty variable. Given the value obtained for the overall fit index of model 0.79, appropriate fit of the overall model is confirmed.