كليدواژه :
سبك‌شناسي , منشآت سلاطين , مكاتبات ديواني , انديشۀ ايرانشهري
چكيده فارسي :
منشآت سلاطين، اثري از كاتبي نامعلوم در سدۀ ششم و هفتم است كه در موضوع اصول مكاتبات دولتي و ديواني (ازجمله: تهنيت، تعزيت، رواتب، مراتب، دستورهاي حكومتي، قواعد املا، شيوه‌هاي اغراق‌گويي و...) تأليف شده است. اين مقاله به شيوۀ توصيفي‌تحليلي، نامه‌هاي سه وزير (شمس‌الدين اصفهاني، معين‌الدين پروانه و صلاح‌الدين ايوبي) را بررسي كرده و از خلال آن ويژگي‌هاي ،اجتماعي و تاريخي و فرهنگي آن روزگار را كاويده است. درزمينۀ منشآت سلاطين، تا به حال پژوهش روشمند و آكادميكي صورت نگرفته است نتايج تحقيق نشان مي‌دهد انديشه‌هاي ايرانشهري در منشآت سلاطين به شكلي پررنگ و برجسته نمود يافته است. نويسندگان در لابه‌لاي اين نامه‌ها، مخاطبانشان را به راستي، داد و خرد فراخوانده‌اند و درحقيقت آيين‌نامۀ مستقل و مستندي تدوين كرده‌اند كه مانع از انحراف و زوال زودرس حكومت شده است.
چكيده لاتين :
Manshaat Salatin is a work by an unknown author in the sixth and seventh centuries, written on the subject of the principles of governmental and bureaucratic correspondence (including: greetings, condolences, rites, ranks, government orders, spelling rules, exaggeration methods, etc.). Using a descriptive-analytical method, this article examines the letters of three ministers (Shams-ud-Din Isfahani, Moin-ud-Din Parvaneh and Salah-ud-Din Ayoubi) and explores the social, historical and cultural characteristics of that era. There has been no methodical or academic research on Manshaat Salatin.The results of the research show that Iranshahri ideas have been prominently highlighted in Manshaat Salatin. Through the letters, the authors have called on their audiences to be truthful, just, and reasonable, and in fact have developed an independent and documented code of conduct that has prevented the premature deviation and decline of the government.
