پديد آورندگان :
داوري، خديجه دانشگاه آزاداسلامي واحد نجف آباد , نوريان، مهدي دانشگاه آزاداسلامي واحد نجف آباد , چترايي، مهرداد دانشگاه آزاداسلامي واحد نجف آباد
كليدواژه :
فصاحت , شعر , اضمار قبل از ذكر , ويژگي سبكي
چكيده فارسي :
از اواخر قرن دوم هجري تا قرن پنجم اصطلاحات بلاغي ظهور كردند. اين اصطلاحات از تحقيق در قرآن و متونعربي به دست آمد. در ابتدا، اصطلاحات شايع در بين بلاغيون منحصر به زيبايي هاي كلام مانند استعاره، تشبيه،ايجاز، تكرار، سجع و تجنيس بود. به مرور زمان سايراصطلاحات بلاغي به وجود آمد. براي نخستين بار، ابن معتز در سال 092 ق از عيوب فنون بلاغي سخن به ميانآورد. بلاغيون از عوامل مخل در كلام را ضعف تاليف ياسستي كلام دانسته اند. جرجاني در اسرارالبلاغه براياولين بار اضمار قبل از ذكر را بيان كرده است و آن را يكياز انواع ضعف تاليف دانسته است. اضمار قبل از ذكرمرجع، نوعي جهش ضمير است كه ضمير، قبل ازمرجعش قرار مي گيرد. برخي از معاني نويسان اضمار قبلاز ذكر را مانند ساير اصطلاحات بلاغي در حوزه زبانفارسي قرار داده و مانند گذشتگان آن را از توابع ضعف تاليف دانسته اند و برخي ديگر اضمار قبل از ذكر را برايشعر فارسي ناپسند ندانسته اند. در اين مقاله سعي شده است با بيان شواهدي از شعر فارسي اضمار قبل از ذكربررسي شده و نشان داده شود كه آن از ويژگي هاي سبكيشعر فارسي است و در مواردي كه افتادگي در بيت نباشدو با جابه جايي مرجع ضمير و ضمير معني بيت درستشود، مي توان گفت كه اضمار قبل از ذكر از زيبايي هاي شعر فارسي است.
چكيده لاتين :
From the end of the second century AH to the fifth century, rhetorical terms appeared. These terms were derived from research in the Qur'an and Arabic texts. Initially, the terms common among rhetoricians were limited to the beauties of the word, such as metaphor, simile, brevity, repetition, prostration, and genius. Over time, other rhetorical terms emerged. For the first time, Ibn Mu'taz in 296 AH spoke about the flaws of rhetorical techniques. Rhetoricians have considered the weakness of writing or the weakness of speech as one of the disruptive factors in speech. In Asrar al-Balaghah, Jorjani mentions for the first time the use of pre-dhikr and considers it as one of the types of weakness of authorship. Pre-reference is a kind of pronoun mutation in which the pronoun is placed before the reference. Some semantics have included pre-dhikr as in the field of Persian language like other rhetorical terms and, like the ancients, have considered it as a function of weakness of authorship and others have not considered pre-dhikr as inappropriate for Persian poetry. In this article, by expressing evidences of Persian poetry, it is tried to examine the preposition and it is shown that the preposition is one of the stylistic features of Persian poetry, and in cases where there is no drop in the verse, and by moving the pronoun and pronoun reference If the meaning of the verse is correct, it can be said that Azmar is one of the beauties of Persian poetry before mentioning poetry.
