سياست‌گذاري و ارتقاي كُنش‌گري انسان‌دوستانه در بحران‌ها؛ مطالعۀ گروه‌هاي دانشجويي فعال در همه‌گيري كوئيد 19

Policy-Making and Promotion of Humanitarian Action in Crises; Study of Student Groups Being Active in the COVID 19 Pandemic

اگرچه در بحران هاي بزرگ و اپيدمي ها، مسئوليت اصلي بر عهده ي دولت هاست، اما آن ها بي نياز از اقدامات ياورانه و انسان دوستانه شهروندان خود يا گروه هاي بين المللي نيستند. يكي از گروه هاي فعال در بحران همه گيري كوييد-19 مشاركت گروه هاي دانشجويي در فعاليت هاي انسان دوستانه بود. هدف مطالعه حاضر، كشف و واكاوي درك و تجربه ي آن ها نسبت به ارتقاي اين گونه كنشگري ها در بحران هاست. مطالعه يك مطالعه كيفي بر اساس تحليل چارچوب است كه شركت كنندگان در آن 27 نفر مسيولين گروه هاي دانشجويي و فعالان صف حاضر در موج اول و دوم كرونا در شهر يزد مي باشد. داده ها به شيوه ي مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع آوري و به روش تحليل چارچوب تجزيه وتحليل شد. به طوركلي تعداد 40 مفهوم، 12 مقوله و 4 مضمون اصلي احصا گرديد. نتيجه تحقيق نشان داد كه پيشنهادات كاربردي مشاركت كنندگان، سوق دادن سياست گذاري هاي بحران، به سمت نوعي بي طرفي مي باشد. چهار مضمون نهايي تحت عنوان بي طرفي، نهادسازي انتخابي-علمي، گفتگو و مدارا، جامعه پذيري نوع دوستي و مسئوليت پديد آمد. الگوي چارچوب ما نشان مي دهد دهد كه نوعي واگرايي بين سپهر فرهنگي و سپهر سياسي در اقدامات انسان دوستانه ي بحران وجود دارد. پينشهاد مي گردد سياست گذاري ها نگاه جدي تر به ظرفيت گروه هاي دانشجويي در بحران ها داشته باشند، ضمن اينكه رويكرد اصلي آن ها بر بي طرفي سياسي در مواجهه با اقدامات انسان دوستانه باشد. همچنين تمركز بر جامعه پذيري و ارتقاي فرهنگ عمومي در جهت مسئوليت پذيري بيشتر و فرهنگ گفتگو و مدارا بخصوص در بحران ها پيشنهاد مي گردد. گروه هاي دانشجويي نيز نيازمند نهادسازي خاص بحران مي باشند كه از خصيصه تشكيلاتي و علمي برخوردار باشد

Although governments are primarily responsible for solving the major crises and epidemics, they need the humanitarian and humanitarian assistance of their citizens or international groups. One of the groups active in the COVID-19 outbreak was student groups participating in the humanitarian activities. The purpose of this study is to discover and analyze their perception and experience of promoting such actions in crises. The study is a qualitative study based on the framework analysis with 27 participants who are the leaders of student groups and activists in the first and second waves of the corona in the city of Yazd. Data were collected through 26 semi-structured interviews. In total, 40 concepts, 12 categories and 4 main themes were explored. The results of the research showed that the practical suggestions of the participants are to push the crisis policies towards a kind of neutrality. Four final themes emerged: neutrality, selective-scientific institutionalization, dialogue and tolerance, sociability, altruism, and responsibility. Framework model showed that there is a divergence withween culture and politics spheres in this crisis. As a result, it can be said that the country's policymakers should make more use of the capacity of student groups in crises, while their main approach is to free crisis intervention from political views. Also, culturally, society needs to promote public culture in order to be more responsible and a culture of dialogue and tolerance, especially in crises. Student groups also need crisis-specific institutionalization that has an organizational and scientific character.