مقايسة توان شبيه‌سازي ادراكي در كودكان مبتلا به اختلال ويژة خواندن و كودكان طبيعي از ديدگاه شناخت جسمي‌شده

Comparing the Ability of Perceptual Simulation in Children with Developmental Dyslexia and Typical Children: An Embodied Cognition View

طبق رويكرد زبان‌شناسي شناختي، ساختار مفهومي ما ذاتاً جسمي‌شده است و موضوع مهمي كه در شناخت جسمي‌شده مطرح مي‌شود اين است كه سيستم‌هاي ادراكي و حركتي نقش بسيار مهمي بر روي عملكردهاي عالي شناختي نظير حافظه، تشخيص اشياء، درك زبان و تصويرسازي ادراكي و حركتي ايفاء مي‌كنند. در همين راستا، طبق اطلاعات به‌دست‌آمده از مطالعات رفتاري و عصب‌شناختي مشخص شده است كه يادآوري تجارب ادراكي منجر به فعال‌سازي ساختارهاي ادراكي مشابه در مغز مي‌شود. با اين توضيح، پرسش مهمي كه پيش مي‌آيد اين است كه آيا نقص در مهارت ادراك ديداري بر شبيه‌سازي ادراكي حين پردازش زبان اثرگذار است يا خير. پژوهش حاضر سعي دارد تا با استفاده از آزمون جفت‌كردن تصوير با جمله، پاسخ اين پرسش را پيدا كند و به بررسي اين موضوع بپردازد كه تا چه ميزان كودكان مبتلا به اختلال ويژة خواندن قادرند مفاهيم ادراكي (شكل و جهت) كه به‌صورت ضمني در جمله مطرح شده‌اند را شبيه‌سازي كنند. بدين منظور 17 كودك 8 تا 13 سالة مبتلا به اختلال ويژة خواندن و 17 كودك 8 تا 13 سالة طبيعي در شهر شيراز مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد تفاوت معناداري در آزمون شبيه‌سازي ادراكي ميان دو گروه وجود دارد و كودكان مبتلا به اختلال خواندن كمتر قادر به فعال‌سازي شبيه‌سازي ادراكي هستند و به‌درستي نمي‌توانند تفاوت ميان تصاوير همخوان با ناهمخوان را تشخيص دهند. نتايج به‌دست‌آمده بيانگر آن است كه تجارب جسمي‌شده نقش بسيار مهمي در پردازش زبان ايفا مي‌كند و نقص در مهارت ادراك ديداري مي‌تواند تاثير منفي بر فعال‌سازي شبيه‌سازي ادراكي داشته باشد كه اين موضوع تأييدكنندة ماهيت جسمي‌شدة زبان و ارتباط ميان زبان با ديگر مهارت‌هاي شناختي است.

One controversial issue in embodied cognition is that lower cognitive abilities (e.g. perception) influence higher cognitive abilities (e.g. language). In particular, with regard to this idea, several studies have shown that visual perception and visual imagery share common neural representations. However, it is an open question whether visual perception deficit could influence perceptual simulation during language comprehension. To clarify this issue we carried out a behavioral experiment, using sentence-picture verification task to examine the extent to which children with developmental dyslexia can simulate the shape and orientation of an object implicitly described in the sentence. Seventeen children aged between 8 and 13 years with dyslexia and 17 age-matched control subjects participated in this study. Data analyses showed a significant difference between two groups and revealed that in the typically developed group reaction time for matching condition was faster than mismatching condition, whereas children with dyslexia were less able to distinguish between two conditions. The results showed that perceptual experiences can modify the subsequent processing of perceptual (visual) imagery and also suggest that visual perception and visualization during language processing share common representations. In addition, the finding highlights the influence of visual perception on language comprehension.