پديد آورندگان :
رضايي، والي دانشگاه اصفهان - دانشكدۀ زبان‌هاي خارجي - گروه زبان‌شناسي، اصفهان، اصفهان، ايران , مكارمي، ژاله دانشگاه رازي كرمانشاه - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه زبان و ادبيات انگليسي، كرمانشاه، ايران
كليدواژه :
نمود پيش‌نگر , نوع عمل , نمود دستوري , رويكرد نقش‌گرا , زبان فارسي
چكيده فارسي :
نمود بيانگرِ ساختارِ زماني درونِ يك رويداد است كه در قالبِ نمودِ دستوري به تكميل، درجريان بودن يا احتمالِ وقوع و در قالبِ نمود واژگاني به ايستايي/پويايي، تداوم/لحظه‌اي يا غير/كرانمندي محمول اشاره مي‌كند. محمول‌هايِ دالِ بر آينده، از افعالي كه به حال و گذشته ارجاع مي‌دهند، متفاوت هستند؛ رويدادهاي مربوط به زمانِ گذشته، معمولاً تحقق يافته‌اند، رويدادهاي مربوط به زمانِ حال، در جريان هستند، ولي رويدادهاي مربوط به آينده، در زمانِ گفتار نه درست هستند و نه نادرست، بلكه امكانِ وقوع دارند و به‌همين‌دليل، سخنگويان، آن‌ها را با درجاتِ مختلفي از قطعيت بيان مي‌كنند. بيانِ رويدادهاي مربوط به آينده يا زمانِ پس از گفتار، به شيوه‌هاي مختلفِ صرفي و نحوي صورت مي‌گيرد و دربارۀ نوعِ عمل نيز مي‌تواند صورت‌هاي مختلفي داشته باشد. هدف اين پژوهش، بررسي تجليِ نمودِ پيش‌نگر در نوع عمل و در چارچوب رويكرد نقشگراست، با اين پرسش كه نمودِ پيش‌نگر در طبقاتِ نمود واژگاني به چه صورت‌هايي تجلي‌پيدا مي‌كند. داده‌هاي پژوهش از جملاتِ نوشتاري و گفتاري مورد استفاده در وب‌گاه‌ها و مكالمات روزانه گرد‌آوري شده است. بررسي داده‌ها نشان مي‌دهد افعال ايستا، به‌دليلِ عدمِ كنشگري فاعل، معمولاً در نمود پيش‌نگر به‌كار نمي‌روند و در اغلبِ موارد، بافت جمله در دلالت به اين نمود تعيين‌كننده است. در افعال كنشي، تمايز استمرارِ عمل و پيش‌نگري فعل، باتوجه‌به بافت تعيين مي‌شود. استمرار در افعالِ لحظه‌اي معمولاً به مفهومِ قريب‌الوقوع بودنِ رويداد است و در افعال پايا نيز باتوجه‌به افزوده(هاي) قيدي جمله، امكانِ وقوعِ رويداد در آينده‌اي نزديك يا دور مي‌تواند مدنظر باشد. به‌اين‌ترتيب، ساخت‌هايي كه براي اشاره به نمودِ پيش‌نگر در نوع عمل استفاده مي‌شوند، ساخت گذشتۀ ساده در نمودِ تام، ساخت‌هاي بيانگرِ نمود ناقص و گذشتۀ نقلي در نمودِ كامل است.
چكيده لاتين :
Aspect refers to different ways of viewing the internal temporal constituency of a situation. It is divided into grammatical and lexical aspects. The focus of “grammatical aspect” is on the event being completed, in progress, or prospective, while in “lexical aspect”, such characteristics as dynamicity, duration, and telicity are considered based on the inherent meaning of the verb. Predicates referring to future are usually different from those denoting past or present; the events related to the past have happened, those related to the present are in progress, and a prospective event refers to the possibility of its occurrence in future, thus being neither true nor false at the moment of speaking. Speakers talk about the events related to future in various syntactic and morphological forms with different degrees of certainty. The objective of this paper was to analyze the prospective aspect of Aktionsart in Persian based on a functional approach so as to determine which aspectual classes could be used in prospective aspect. The data were collected from the spoken and written sentences used in the websites, mass media, and daily conversations. Considering data showed that most state verbs, due to the non-agentivity of their subject, cannot denote prospective aspect, but in some cases context is determinative in representing prospectivity. The distinction between progression and prospective aspect in activity verbs is mostly context-dependent. Progression in achievement verbs usually refers to the events that will happen imminently, while the possibility of the event to happen imminently or distantly from the present moment can be represented in accomplishments with regard to the context. Therefore, perfective, imperfective, and perfect aspects could represent prospective aspect of Aktionsart in Persian regarding some contextual characteristics.
