نقش بافت ارگانيك روستايي در ارتقا تاب آوري و پايداري روستاها (نمونه موردي: روستاهاي رجايي دشت و فلار استان قزوين)

The Role of Rural Organic Texture in Promoting Resilience and Sustainability of Villages (Case Study: Rajai Dasht and Falar Villages of Qazvin Province)

يكي از ويژگي هاي بافت هاي روستايي، ارگانيك بودن آن است. بافت ارگانيك روستايي به معناي عدم برنامه مدون جهت رشد كالبدي روستا نيست، بلكه از پيش انديشيده شده است و به معناي رشد و توسعه هر روستا براساس ويژگي هاي مخصوص همان روستا است. در حال حاضر، به علت ساخت و سازهاي بي رويه، سيماي محلي روستاها مورد تهديد واقع شده و آرامش و هويت خاص روستايي دچار آشفتگي قرار گرفته است. هدف از انجام اين تحقيق، ارتقا تاب آوري روستاهايي است كه در دهه هاي اخير، به دليل توجه صرف به مباحث كالبدي، دچار ناپايداري در زمينه ها و نظام هاي مختلف، گشته اند. روش تحقيق در اين مقاله به لحاظ هدف از نوع عملي است، چراكه براي حل مسئله خاصي درنظر گرفته شده و خصلت محلي و موضعي دارد. از طرفي روش تحقيق براساس ماهيت و روش، از نوع توصيفي است. براين اساس روستاهاي رجايي دشت و فلار در محدوده الموت غربي استان قزوين، به عنوان نمونه موردي در اين تحقيق، مورد مطالعه قرار خواهند گرفت. نتايج حاكي از آن است كه اگر پيشنهادات توسعه هر روستا، براساس مولفه هاي اجتماعي- فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي مختص همان روستا، ارائه گردد و در مرحله مكانيابي كاربري ها، توجه به عوامل محيط زيستي و بافت ارگانيك روستا شود و در گام نهايي، توجه به موارد و مصالح بومي روستا در احداث ابنيه و موارد كالبدي آن، سرلوحه عمل واقع گردد، با توجه به ثبات در بافت ارگانيك روستايي، تاب آوري و پايداري روستا ارتقا مي يابد.

One of the prominent features of rural textures, is its organicness. Organic rural texture does not mean that there is no established plan for the physical growth of the village, but that it has been foreseen and means the growth and development of each village based on the specific social, economic and climatic characteristics of the village. Currently, due to the irregular construction, the local landscape of the villages is threatened and the specific rural peace and identity is disturbed. The purpose of this research is to improve the resilience of villages that have suffered from instability in various fields and systems in recent decades due to their mere attention to physical issues. The purpose of the research in this article is practical in purpose, because it intends to solve a particular problem and has local character. On the other hand, the research method is descriptive in nature and method. Accordingly, Rajai Dasht and Falar villages in the western Alamut area of Qazvin will be studied as a case study in this study. The results indicate that if the development proposals of each village are presented based on the socio-cultural, economic and environmental components specific to that village, Also in the landfill site, attention is paid to environmental factors and the organic texture of the village, and attention to the indigenous items and materials of the village in the part of building construction and its physical aspects, is the basis of action, considering the stability of the texture.