ارزيابي معماري تاثيرگذار بر ارتقاي تعاملات انساني مبتني بر جغرافياي زيستي (نمونه موردي: مجتمع هاي مسكوني منتخب شهر تهران)

Evaluation of effective architecture on promoting human interactions based on biogeography (Case study: Selected residential complexes in Tehran)

افزايش فرصت هاي تعامل اجتماعي يكي از موارد ضروري نيازهاي روانشناختي مي باشد كه عدم توجه به اين مهم زندگي فردي و اجتماعي انسان را با مشكلاتي مواجه مي سازد. افزايش مجتمع هاي مسكوني در قرن حاضر كه در پي افزايش جمعيت در ايران رخ داده، به يك مسئله اجتناب ناپذير تبديل شده است. مورد غفلت قرار گرفتن نيازهاي رواني در طراحي مجتمع هاي مسكوني امروزي و صرفا تامين نيازهاي فيزيكي منجر به ناهنجاري هاي اجتماعي مي شود. در اين پژوهش تلاش خواهد شد تا افزايش تعاملات ساكنين در فضاي باز مجتمع ها بررسي شود. به عبارتي ديگر، پژوهش حاضر بر آن است با جستجوي رابطه ميان ويژگي هاي كالبدي، معنايي و عملكردي فضاي باز مجموعه مسكوني و تعاملات اجتماعي ميان ساكنين، با استخراج احكام تاثيرگذار بر اين فاكتور در جهت ارتقاء تعاملات سرشار از رضايت و سرزندگي سبب بهبود روابط همسايگي گردد. بنابراين به منظور دستيابي به ويژگي هاي معماري تاثيرگذار بر تعاملات اجتماعي، با پرداختن به چگونگي تعامل انسان و فضا، مفاهيم و مباني نظري استخراج و ساختار پژوهش از حوزه هاي روانشناسي-اجتماعي و معماري حاصل گرديد. سپس داده ها جمع‌آوري شدند تا بر اساس آن رابطه بين متغيرها براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق بررسي شود. در نهايت نتايج بيانگر اين است كه هر سه عامل بر ميزان تعاملات اجتماعي تاثير معني‌داري دارد و عوامل كالبدي و عملكردي به ترتيب بيشترين و كمترين تاثير را داشتند.

Increasing opportunities for social interaction is one of the essential items of psychological needs that lack of attention to this important individual and social life of human beings face problems. The increase in residential complexes in the current century, which has occurred following the increase in population in Iran, has become an inevitable issue. The neglect of psychological needs in the design of today's residential complexes and the mere provision of physical needs leads to social anomalies. In this research, an attempt will be made to investigate the increase in residents' outdoor interactions in the complexes. In other words, the present study aims to improve the relationship between the physical, semantic and functional characteristics of the open space of the residential complex and social interactions between residents, by extracting the rules affecting this factor to promote interactions full of satisfaction and vitality to improve neighborhood relations. To be. Therefore, in order to achieve the architectural features affecting social interactions, by addressing how human-space interaction, theoretical concepts and foundations were extracted and the research structure was obtained from the fields of socio-psychology and architecture. Data were then collected to test the relationship between the variables to test the research hypotheses. Finally, the results indicate that all three factors have a significant effect on the amount of social interactions and physical and functional factors had the most and the least effect, respectively.