برند صلح در ديپلماسي عمومي نروژ

Peace Branding in Norwegian Public Diplomacy

گسترش صلح، به‌عنوان هويت ملي، برجسته‌ترين ويژگي سياست خارجيِ پساجنگ سردِ كشور كوچك نروژ است. نام‌آوري الگوي نروژي صلح در نظام بين‌الملل، با وجود محدوديت‌هاي ژئوپليتيكي، مسئله اصلي اين نوشتار است؛ ازاين‌رو، نگارندگان تلاش كرده‌اند با استفاده از سامانه نظري برندسازي ملت، نشان دهند كه چگونه با وجود بازيگران بزرگ و قدرتمند، ديپلماسي صلح به برندينگ سياست خارجي نروژ تبديل شده است. تحليل كيفي داده‌ها، بر دو پايۀ تبيين تاريخي و علي استوار بوده و انگارۀ نوشتار اين است كه برند فراملي نروژي‌ها، نتيجۀ تمركز منابع بر مزيت‌هاي فرهنگي‌ـ‌تاريخي صلح‌سازي/ صلح‌باني است.

The promotion of peace as a national identity is the most prominent feature of Norway's post-Cold War foreign policy. The reputation of the Norwegian peace model in the international system, despite its geopolitical constraints, is the topic of this paper. The authors use the nation-building theoretical framework to show how peace diplomacy has become the branding of Norwegian foreign policy despite significant and influential actors. Qualitative data analysis was based on historical and causal explanations. The text suggests that the Norwegian global branding results from focusing resources on the cultural-historical benefits of peacebuilding/ Peacekeeping.