بازانديشي داده هاي شاخص در نظام برنامه ‫ريزي مسكن ايران‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

Rethinking database index in the Iranian housing planning system

تبيين موضوع: مسكن از نيازهاي اصلي زندگي در سراسر دنيا به ‫شمار مي‌آيد و در شهرها، مسئله بزرگي براي شهروندان و مسئولين محسوب مي‌شود. هدف اين مقاله، شناسايي و تحليل شاخص‌هاي مؤثر در بخش مسكن و تبيين اين شاخص‌ها در برنامه‌ريزي مسكن شهري در ايران در بازه زماني 40 ساله (سالهاي 1357 تا 1396) مستخرج از مركز آمار ايران است. روش: مقاله حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي است. رويكرد كلي حاكم بر آن تحليل محتواي كيفي است كه در قالب آن اسناد و گزارش‌ها، اسناد بالادستي شامل برنامه‌هاي توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و طرح جامع مسكن و ساير اسناد مرتبط با موضوع مسكن مورد بررسي قرارگرفته‌اند. در بخش تحليل به‌منظور شفاف‌سازي و درك بهتر، از شكلهاي مربوط به ميانگين‌هاي آماري كه در نرم‌افزار Spss و Excell تهيه‌شده‌اند، استفاده‌شده است. يافته ها: نشان‌دهنده آن است كه تعداد شاخص‌هاي مؤثر بخش مسكن در دهه 60 با توجه به حوادث رخ‌داده در اين دوران از قبيل جنگ، تصويب قانون زمين شهري و ... و سياست‌هاي در نظر گرفته‌شده توسط دولت در زمينه تخصيص مسكن به شهروندان بالاتر از ساير دوره‌ها بوده است. از ميزان اين شاخص‌ها در سال‌هاي بعد به‌ويژه دهه 80 و 90 كاسته شده اما در اين دهه‌ها بر فراواني شاخص‌هاي مسكن افزوده‌شده است. نتايج: شاخص‌هاي مطرح در اين دهه‌ها مشابه بوده و در طي گذشت زمان تغيير چنداني در آن‌ها رخ نداده و به‌صورت ثابت و سنتي باقي‌مانده‌اند. تغيير اين شاخص‌ها در برنامه‌ريزي مسكن در شهرهاي ايران امري لازم و ضروري است.

Objective: Housing is one of the necessities of life all over the world and in cities, it is a big problem for citizens and officials. The purpose of this article is to identify and analyze the effective indicators in the housing sector and explain them in urban housing planning in Iran over 40 years (1978 to 2017) extracted from the Statistics Center of Iran. Methods: The present article is applied in terms of purpose and descriptive in terms of method. The general approach is qualitative content analysis in which documents and reports, upstream documents including economic, social and cultural development plans and the comprehensive housing plan and other documents related to the subject of housing are examined. In the analysis section, in order to better clarify and understand the matter, the graphs related to the statistical means prepared in SPSS and Excel software have been used. Results: The results Indicate that the number of effective indicators of the housing sector in the 60s due to events that occurred during this period such as war, the adoption of urban land law, etc. and policies considered by the government in allocating housing to higher citizens was higher than other periods. The amount of these indicators has decreased in the following years, especially in the 80s and 90s, but in these decades, the frequency of housing indicators has increased. Conclusion: The indicators in these decades are similar and have not changed much over time and have remained constant and traditional. Changing these indicators in housing planning in Iranian cities is necessary.