تأثير فعاليت جسماني زيربيشينه و تلاش ذهني همزمان بر شاخص‌هاي خستگي در مردان فعال

The effect of simultaneous submaximal physical exercise and mental exertion on fatigue indices in active men

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير انجام فعاليت جسماني زيربيشينه و فعاليت شناختي به‌صورت همزمان بر شاخص‌هاي خستگي بود. دانشمندان معتقدند عملكرد استقامتي افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراين احتمال مي‌رود مسيرهاي عصبي مشتركي بين فعاليت‌هاي جسمي و ذهني وجود داشته باشد. روش‌ها: بدين‌منظور 10 مرد ورزشكار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 كيلوگرم و قد 9±176سانتي‌متر) داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. آزمودني‌ها در سه جلسة مجزا به فاصلة 72 ساعت در آزمايشگاه حضور يافتند. در جلسة اول طي روش فزاينده روي نوار گردان اكسيژن مصرفي بيشينه (VO2max) افراد تعيين شد. در دو جلسة بعد آزمودني‌ها به مدت 45 دقيقه با شدت 70 درصد VO2max با فعاليت شناختي (مداخله) و بدون فعاليت شناختي (كنترل) روي نوار گردان دويدند. در حين اجراي فعاليت ضربان قلب و ميزان درك فشار ثبت شد. پيش و پس از هر جلسه آزمون انقباض ارادي بيشينه انجام گرفت. قبل، پنج و 30 دقيقه پس از اجراي پروتكل براي اندازه‌گيري پرولاكتين و كورتيزول نمونة خوني جمع‌آوري شد. تحليل آماري بين دو جلسه با استفاده از آزمون تي-وابسته و تحليل واريانس دوراهه انجام گرفت. نتايج: براساس نتايج، تفاوت معناداري بين دو جلسه براي شاخص‌هاي پرولاكتين (0/668=P)، كورتيزول (0/52=P)، انقباض ارادي بيشينه (0/664=P)، درك تلاش (0/9=P) و ضربان قلب (0/34=P) وجود نداشت. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه انجام فعاليت شناختي در حين فعاليت جسماني زيربيشينه نمي‌تواند شاخص‌هاي خستگي را بيشتر از انجام فعاليت جسماني زيربيشينه تنها تحت تأثير قرار دهد، با وجود نتايج به‌دست‌آمده نمي‌توان اثر انجام فعاليت شناختي در حين فعاليت ورزشي بر شاخص‌هاي خستگي را ناديده گرفت. عواملي مانند نوع و مدت زمان انجام فعاليت شناختي و جسماني از عواملي‌اند كه بايد مورد توجه قرار بگيرند.

Purpose: The purpose of this study was to investigate the effects of performing cognitive task during submaximal exercise on fatigue indices. The scientists believe that both mental and body determine endurance performance. Since there are common neural pathways between physical and mental fatigue. Methods: 10 athlete’s men (mean ± SD, age: 20 ± 2 years, weight: 71 ± 10 kg, height: 176 ± 9 cm) participated in this study. The participants were present in lab for three separate sessions. In the first session after familiarization, maximal oxygen consumption (VO2max) was determined using incremental protocol on treadmill. In two subsequent sessions, participates ran on treadmill with 70 percent of VO2max intensity for 45 minutes with (intervention) and without (control) cognitive task. Heart rate (HR) and rate of perceived exertion (RPE) were recorded every 10 minutes during both exercise sessions. Maximal voluntary contraction (MVC), cortisol and prolactin concentration were measured pre-and post- sessions. All data was analyzed with dependent t-test and two-way ANOVA. Results: The results showed that there is no significant difference between two sessions for, prolactin (P = 0.668), cortisol (P = 0.25), MVC (P = 0.664), RPE (P = 0.9), and HR (P = 0.34) but cortisol, prolactin, RPE and HR increased from pre-to post-sessions. Conclusion: Present study results show that, performing a cognitive task during submaximal exercise couldn’t induce more fatigue indices compare submaximal exercise. However, cannot be totally discarded thr effects of performing cognitive task during submaximal exercise on fatigue indices. Factors like duration and kind of cognitive and physical tasks should be consider.