برآورد انرژي مصرفي و سهم دستگاه‌هاي انرژي در ورزشكاران نخبۀ دفاع شخصي

Determining the energy demands and contribution of the energy systems during self-defense in elite athletes

هدف: هدف از اين پژوهش برآورد انرژي مصرفي و سهم دستگاه‌هاي انرژي در ورزشكاران نخبۀ دفاع شخصي بود. روش‌ها: به‌منظور برآورد انرژي مصرفي و سهم دستگاه‌هاي انرژي كل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشكار نخبۀ دفاع شخصي (ميانگين سني 1/4±24/6سال، قد 2/2±1/ سانتي‌متر182، تودۀ بدن 2/44±78/1 كيلوگرم، درصد چربي %1/5±16/83) آزمون‌هاي اكسيژن مصرفي بيشينه و ضربان قلب بيشينۀ بروس را روي نوار گردان و ميانگين ضربان قلب طي رقابت واقعي را روي تاتامي به‌منظور تعيين شدت انجام دادند، سپس دو راند مبارزۀ 3 دقيقه با فاصلۀ استراحتي 1 دقيقه شبيه رقابت را انجام دادند. براي تعيين شدت نسبت كار به استراحت در طول مبارزه، كل زمان راند موردنظر فيلم‌برداري شد، سهم دستگاه‌هاي هوازي، فسفاژن و گليكوليز بي‌هوازي به‌ترتيب از طريق مصرف اكسيژن در طول فعاليت، بخش سريع مصرف بيش از حد اكسيژن پس از فعاليت و تغييرات غلظت لاكتات خون در هر راند به‌دست آمد. براي بررسي طبيعي بودن داده‌ها از آزمون شپيرو-ويلك و براي بررسي تفاوت بين‌گروهي از تحليل آزمون تي زوجي استفاده شد (0/05>P). نتايج: ميانگين نسبت كار به استراحت حدود 1 به 1/7 بود. مقدار انرژي مطلق (kJ) و نسبي (%) دستگاه‌هاي هوازي، فسفاژن و گليكوليز بي‌هوازي به‌ترتيب kJ11±122 (4±56%)، kJ2±69 (0/2±32%) و kJ 8±24 (3±10%) بود. نتيجه‌گيري: براساس نتايج پژوهش توصيه مي‌شود در تمرينات و فرايند آموزش به‌طور كلي از دستگاه بي‌هوازي فسفاژن (به‌منظور انجام كار با شدت بالا) و دستگاه هوازي (به‌منظور بازيافت) براي به بيشينه رساندن عملكرد ورزشكار استفاده شود.

Purpose: The purpose of this study was to investigate the energy demands and contribution of the energy systems during self-defense in elite athletes. Twelve male self-defense elite athletes (age, 24 ± 1.4 yr, body mass: 78.1 ± 2.44 kg; percent of body fat, 16.83 ± 1.5 %) voluntarily participated in the study. Methods: To estimate the energy contributions, and total energy cost of the fights, athletes VO2max, HRmax and HRmean, were obtained' using Bruce test on a treadmill. The athletes performed a simulated competition consisting of two (3 min) rounds with a (1 min) recovery in between each round. The combats were video recorded to quantify the actual time for fighting in each round. The contribution of the aerobic (WAER), anaerobic alactic (WPCR), and anaerobic lactic (W(La-1)) energy systems was estimated through the measurement of oxygen consumption during the activity and the fast component of excess post-exercise oxygen consumption (EPOC), and the change in blood lactate concentration were estimated in each round, respectively. Results: The mean ratio of high intensity to actions of low intensity actions (attacks and no attacks) was 1:1.7. The WAER, WPCR and (W (La-1)) system contributions were estimated as 122 ± 11 kJ (56±4%), 69 ± 2 kJ (32 ± 0.2%), 24 ± 8 kJ (10 ± 3%), respectively. Conclusion: Thus, training sessions for self-defense should be directed mainly toward improvement of the anaerobic alactic system (used with high intensity actions), and of the aerobic system (used with recovery between high-intensity actions).