اثر روش‌هاي بازيافت پس از يك جلسه فعاليت وامانده‌ساز بر برخي شاخص‌هاي عملكردي و آسيب عضلاني در فوتباليست‌هاي نوجوان

The effect of recovery methods after a session of exhaustive activity on some performance indicators and muscle damage in teenage soccer players

هدف: انجام فعاليت بدون برگشت به حالت اوليه مناسب، امكان آسيب هاي ساختاري در عضلات را در پي دارد. هدف از اين پژوهش بررسي اثر روش هاي بازيافت پس از يك جلسه فعاليت وامانده ساز بر برخي شاخص هاي عملكردي و آسيب عضلاني در مردان فوتباليست است. روش ها: 36 فوتباليست فعال شهرستان بيرجند با ميانگين وزن 15/65: 60/13 كيلوگرم، قد10/98:173/02 سانتي متر و سن1/53 : 16/47سال، به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي به 4 گروه 9 نفره (شامل بازيافت غيرفعال، بازيافت فعال، شناوري در آب سرد و بازيافت از طريق ماساژ تقسيم شدند. آزمودني هاي هر گروه در ابتدا يك جلسه فعاليت ورزشي حاد تا سرحد واماندگي انجام دادند و پس از آن در يكي از روش هاي بازيافت 20 دقيقه اي شركت كردند. شاخص هاي عملكردي و آسيب عضلاني پيش از فعاليت حاد وامانده ساز و بلافاصله پس از بازيافت اندازه گيري شد.نتايج: تأثير روش هاي بازيافت پس از يك جلسه فعاليت حاد وامانده ساز، بر ميزان لاكتات دهيدروژناز و كراتين كيناز مردان فوتباليست0/19=P و 0/2=Ppn معنادار نبود. درحالي كه بازيافت فعال و غوطه وري در آب سرد سبب بهبود و افزايش سرعت و توان عمودي مردان فوتباليست شد (0/04 = P؛ 0/01= P). نتيجه گيري: با توجه به تأثيرات مثبت بازيافت فعال و غوطه وري در آب سرد بر سرعت و توان عمودي مردان فوتباليست به نظر مي رسد استفاده از اين روش در بين جلسات تمريني و رقابتي سبب بهبود عملكرد فوتباليست ها شود .

Purpose: Performing activity without returning to the proper initial state can lead to structural damage to the muscles. The aim of this study was to investigate the effect of recovery methods after a session of exhausting activity on some performance indicators and muscle injury in male soccer players. Methods: Thirty-six active football players of Birjand city with an average weight of 60.13± 15.65 kg, height 173.02 ±10.98 cm and age of 16.47 ± 1.53 years, were purposefully selected and randomly divided into four groups of nine people (including: passive recovery, active recovery, floating in cold water and recovery through massage). Subjects in each group first performed one session of strenuous exercise to the point of exhaustion and then participated in a 20-minute recovery procedure. Functional indices and muscle damage were measured before acute debilitating activity and immediately after recovery. Results: The effect of recovery methods after one session of acute debilitating activity on lactate dehydrogenase and creatine kinase levels in male soccer players was not significant = Pck = 0.19 and PLDH = 0.2. While active recovery and immersion in cold water improved and increased the speed and vertical power of male soccer players (P = 0.04) and (P = 0.01). Conclusion: Considering the positive effects of active recovery and immersion in cold water on the speed and vertical strength of male soccer players, it seems that using this method between training and competitive sessions will improve the performance of soccer players.