نقدي بر راي وحدت رويه شماره 761 مورخ 02/08/1396 هيئت عمومي ديوان عالي كشور درخصوص ديه شكستگي بيني

A Critique on Uniform judicial precedent No. 761 Dated on 2/8/1396 of the General Board of the Supreme Court Concerning Blood Money for Nose Fracture

هييت عمومي ديوان عالي كشور در پي اختلاف برداشت هايي كه محاكم قضايي از ماده (593) قانون مجازات اسلامي داشتند، در تاريخ 02/08/1396 اقدام به صدور راي وحدت رويه نمود. بر اساس اين راي، چنانچه صدمه وارده به بيني، بدون آسيب به قسمت هاي ديگر آن، فقط به شكستگي استخوان منجر شود و اين شكستگي بدون ايجاد عيب و نقص اصلاح و جبران شود موجب يك دهم ديه كامل خواهد بود. راي مذكور، علاوه بر اين كه به جهت عدم جامعيت نتوانسته مشكلات اجرايي محاكم قضايي درخصوص ديه بيني را برطرف سازد، از دو جهت مختلف قابل نقد است؛ نخست اين كه با نص ماده (593) ناسازگار است و به نوعي ناقض مفاد ماده مذكور است و ديگر اين كه فاقد پشتوانه شرعي و حتي فقهي است.

Following the misunderstanding and disagreements between courts regarding Article 593 of the IPC, general board of the supreme court, has issued a judgment called in 2/8/1396 according to which, if the injury incurred on the nose leads only to the fracture of the bone without damaging its other parts, and, if it can be cured and recovered without incurring any flaw and defects, it will cause one-tenth of full blood money. This judgment, due to not being a comprehensive judgment, could not solve the practical problems of the law courts. Furthermore, it can be criticized on two important grounds; 1. This judgment is not congruent with the text of the article 593 and negates this article in a way; 2. This judgment does not enjoy the support of any religious or even jurisprudential resources.