بررسي تأثير اشتياق به رايانه بر اضطراب اجتماعي با نقش ميانجي اهمال‌كاري تحصيلي (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد محمودآباد)(1)

پژوهش حاضربا هدف بررسي تأثير اشتياق به رايانه بر اضطراب اجتماعي با نقش ميانجي اهمال‌كاري تحصيلي در سال تحصيلي 97-98 انجام گرفت. از لحاظ هدف پژوهش كاربردي و از لحاظ ماهيت و نحوه گردآوري داده ها توصيفي و همبستگي مي باشد. جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد محمودآباد بوده است كه 695 نفر است. نمونه آماري مطابق با جدول كرجسي مورگان 245 نفر برآورد شد. روش نمونه‌گيري از نوع تصادفي ساده بوده است. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامه‌هاي استاندارد بوده است كه از پرسشنامه‌هاي اشتياق به رايانه هاينسن و همكاران (1987)، اضطراب اجتماعي كانور (2000)، اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راتبلوم (1984) اقتباس‌شده است. جهت تعيين روايي پرسشنامه از روايي صوري و تحت نظر استاد راهنما استفاده شد. جهت تعيين پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد و با توجه به اينكه كليه متغيرها داراي ضريب بيشتر از 0/7 بوده، پايايي آن‌ها تأييد شد. اشتياق به رايانه داراي پايايي 0/86 و اهمال‌كاري تحصيلي داراي پايايي 0/90 و اضطراب اجتماعي داراي پايايي 0/93 است. جهت بررسي فرضيات پژوهش از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار PLS استفاده شد. فرضيه اصلي تحقيق مبني بر تأثير اشتياق به رايانه بر اضطراب اجتماعي با نقش ميانجي اهمال‌كاري تحصيلي تائيد شد؛ نتايج فرضيه فرعي اول تحقيق مبني بر تأثير اشتياق به رايانه بر اضطراب اجتماعي تأييد شد؛ نتايج فرضيه فرعي دوم مبني بر تأثير اشتياق به رايانه بر اهمال‌كاري تحصيلي تأييد شد؛ نتايج فرضيه فرعي سوم مبني بر تأثير اهمال‌كاري تحصيلي بر اضطراب اجتماعي تأييد شد.