تحليل شاخص‌هاي رفاه شهري بر كيفيت محيط شهري در بافت ناكارآمد منطقه 14 شهر اصفهان

No Title

از پديده‌هاي عمده ناپايداركننده شهري، به ويژه در كشورهاي در حال توسعه، بافت هاي نابسامان وناكارآمد شهري است كه در حال گسترش فزاينده مي باشد.اين گونه مناطق از نظر ابعاد اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي و كالبدي در سطح پايين­تري از ساير مناطق شهري بوده و تهديد جدي براي پايداري شهري مي‌باشند. از ويژگي­هاي شهرهاي جهان سوم عدم تعادل و تمركز شديد در شهرنشيني است و همواره تعداد محدودي از محله‌ها در رفاه و آسايش بوده و در نقطه ي متقابل، پاره اي ازساكنين از اين مواهب برخوردارنيستند .در اصفهان نيز به موازات رشد شهرنشيني، گسترش محلات نابسامان وناكار آمد از پديده هاي فراگير شهر است كه از امكانات وخدمات شهري مناسبي برخوردار نيستند. هدف از اين پژوهش ارزيابي شاخص هاي رفاه شهري بر كيفيت محيط شهري در منطقه 14 شهراصفهان بوده زيرا اين محدوده با 27 پهنه و مساحتي بيش از 312 هكتار وسيع ترين پهنه نا كارآمد شهري را به خود اختصاص داده است. نوع تحقيق كاربردي و در چارچوب روش‌هاي توصيفي – تحليلي قرار مي­گيرد و جهت گردآوري و تحليل داده‌ها از روش‌هاي پيمايشي، اسنادي و ميداني استفاده و در راســـتاي تجزيه و تحليل اطلاعات جمع آوري شده از تكنيك‌هاي آماري PLS ، روش‌هاي تصميم گيري چند معياره استفاده گرديده است. از نتايج بدست آمده اينكه در شاخص‌هاي رفاه شهري، شاخص اقتصادي از كمترين رضايت در بين ساكنين برخوردار بوده وپس از آن به ترتيب شاخص هاي اجتماعي-فرهنگي، مديريتي وحكمروايي، زيست محيطي وكالبدي وفضايي رده هاي بعدي را به خود اختصاص داده اند كه عليرغم افزايش رضايت مندي، از متوسط استاندارد پايين تر و وضعيت نامطلوب و پايين تر ازحد استاندارد رفاه شهري را تاييد مينمايد. از طرفي عوامل و زير مجموعه شاخص هاي رفاه شهري تاثير معني داري بر كيفيت محيط شهري داشته و نشان ميدهد توجه به رفاه شهري تاثير بسزايي در كيفيت محيط شهري دارد.

No abstract