بررسي و تحليل درون مايه سرور در ترانه هاي محلي

Investigation and Analysis of Happy theme in local songs

در اين جستار به شيوه كتابخانه اي درون مايه سرور در ترانه سرايي تحليل و بررسي مي شود. پس از تعريف ترانه و بررسي سير آن در گذشته و امروز، ويژگي هاي ترانه هاي شادي را مي كاويم و اين ترانه ها از نظر كاربرد و مضمون و محتوا طبقه بندي مي شوند و به نمونه هاي آن ها مي پردازيم. ترانه اصطلاحي عام است كه به عنوان قالب هاي شعري ملحون يا همراه موسيقي به ويژه فهلويات، دوبيتي، رباعي و تصنيف گفته مي شود. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه درون مايه سرور، بخش قابل توجه اي از ترانه ها را شكل داده است. اين ترانه ها به بخش هاي ترانه هاي عروسي، ترانه هاي شادي، ترانه هاي رقص و ترانه هاي روحوضي تقسيم مي شوند كه در ميان اين بخش ها بيشترين بسامد مربوط به ترانه هاي عروسي است. زبان اين ترانه ها ساده و عاميانه است و كلام بيش تر اين ترانه ها با سازهاي موسيقي همراه مي شود.

In this essay, the mystical song in songwriting is examined, the oldest Persian poetry has been found among the songs. The song is a general term used to refer to various types of poetry melodies or music accompanying, in particular Fahlaviyat, couplet, quatrain, and folkloric song. Happy song is one of the most profound thought that could be expressed itself in our song. First, we define the song and its characteristics and its course in the past and today, and then we will focus on the characteristics of the rhythm and language of the happy songs. The results show that within the happy context, has formed a significant part of the songs. These songs are divided into wedding songs, joy songs, percussion songs and spiritual songs. The language of these songs is simple and folk, and the music has been made mostly based on the words of these songwriting.