تاثير تحريك جريان مستقيم جمجمه اي (TDCS)با دو جريان مختلف وغوطه وري در آب سرد در دوره ريكاوري بر كيفيت بازيافت، درك فشار و عملكرد بعدي شناگران مرد

The Effect of Transcranial Direct Current Stimulation with two Different Currents of Immersion in water

هدف ازاين پژوهش بررسي تأثير تحريك جريان مستقيم جمجمه‌اي با شدت 1ميلي آمپرو2 ميلي آمپردر دوره ريكاوري و غوطه-وري در آب سرد بر كيفيت بازيافت، درك فشار و عملكرد بعدي شناگران مرد بالاي 18 سال شهر تهران بود. روش تحقيق : از نوع نيمه تجربي بود. 20شناگر مرد با قبولي در آزمون ورودي نجات غريق (200مترشنا كرال سينه در زمان كمتر از 4 دقيقه)، به صورت تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند، كه در سه روز با فاصله 48 ساعت در محل آزمون حضور يافتند، در هر روز شناي 200 متر كرال سينه با شدت بيشينه اجرا و پس از آن آزمودني‌ها در يكي ازسه پرتكل، شناوري در آب سرد (با درجه〖12〗^oC) و تحريك آندي (با شدت 2 ميلي‌آمپر) و تحريك آندي (با شدت 1 ميلي‌آمپر) به مدت 15 دقيقه قرار گرفتند. احساس شناگران و ميزان درك فشار پس از اجراي دوم از طريق پرسشنامه (TQR) و (RPE) ثبت شد. براي سنجش تأثير روش‌هاي تحت بررسي روي عملكرد بعدي، اجراي شناي 200 كرال سينه تكرار گرديد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، تحليل كواريانس، تعقيبي LSD ،تي‌وابسته و تحليل واريانس يك راهه استفاده شد.نتايج اين پژوهش نشان داد كه عملكرد شنا در گروه TDCS (با شدت 2 ميلي‌آمپر) بهبود معنا‌‌داري داشت، (0/001=p). كه در توجيه آن مي‌توان به شدت مناسبTDCS جهت تأثير بر كاهش خستگي مركزي اشاره كرد و كيفيت بازيافت در گروه شناوري در آب سرد بهتر انجام شد در توجيه آن مي‌توان به افزايش بازگشت وريدي اشاره كرد.

This study aimed to investigate the effects of cold-water immersion and transcranial direct current stimulation (TDCS) with the current intensities of 1 and 2 mA on recovery during the recovery period quality of subsequent performance of male swimmers. The research method was quasi-experimental, and the population was male swimmers over 18 years in Tehran city (n=20). They were randomly selected as a sample after successfully passing the lifeguard entrance test of 200m breaststroke less than 4 minutes in a time interval of 48hr in three days attended to participate in the games of 200m of frontal crawl with maximum intensity every day. Then, they performed one of the three protocols of Cold-Water Immersion (with 12°c), anodal stimulation (with the current intensity of 2mA), and anodal stimulation (with the current intensity of 1mA) for 15 minutes. The ratings of perceived exertion and feelings of swimmers were recorded using each recovery method by TQR and RPE questionnaires. To measure the effectiveness of the studied methods, the participants repeated 200m breaststroke with maximum intensity. To analyze the data, a dependent t-test, analysis of covariance was used. The results indicated that swimming performance significantly improved the TDCS group (with the current intensity of 2mA) (P = 0.001). The suitable current intensity of TDCS to affect reducing central fatigue and also recovery quality was better in the cold-water immersion group, and it could refer to the increase of venous return and excretion. In addition, the recovery quality was better in the cold-water immersion, and it could refer to the increase of venous return and excretion.