برآورد ميزان تبخير و تعرق واقعي گياه پسته با استفاده از الگوريتم سبال و تصاوير ماهواره اي لندست 8 (مطالعه موردي: حاشيه كوير ابركوه در استان يزد)

تبخير و تعرق كه شامل تبخير آب از سطح خاك و تعرق از پوشش گياهي مي باشد، يك پارامتر فيزيكي اساسي براي مديريت منابع آب و نياز آبي در بخش كشاورزي مي باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تبخير و تعرق واقعي از سطح باغات پسته حاشيه كوير ابركوه استان يزد به منظور استفاده بهينه از منابع آبي اين منطقه مي باشد. بدين منظور از سري زماني تصاوير ماهواره اي لندست 8 با 16 تصوير در طول دوره رشد پسته در سال 1394 استفاده شد و سپس با استفاده از الگوريتم سبال نقشه هاي تبخير و تعرق باغات پسته در دوره هاي 15 روزه مربوط به 4 مرحله اصلي فنولوژي گياه پسته بدست آورده شد. مقايسه تبخير روزانه بدست آمده از طريق الگوريتم سبال با تبخير و تعرق بدست آمده از طريق روش فائو56 نشان داد نتايج دو مدل مطابقت خوبي با هم دارند؛ به طوري كه، ميانگين ميزان همبستگي در شش نقطه در طول فصل رشد بين دو روش سبال و فائو، 56، 0.77 و خطاي RMSE بين اين دو روش، 1.24 ميلي متر در روز بدست آمد. بر اساس نتايج، ميانگين ميزان تبخير و تعرق پسته در سطح منطقه مطالعاتي در سال 1394، 1015 ميلي متر و در 83 درصد سطح باغات ميزان تبخير و تعرق واقعي در يك فصل رشد يك ساله، 700 تا 1300 ميلي متر مي باشد. در ماه هاي خرداد و تير حداكثر ميزان تبخير و تعرق مشاهده شد. به طوري كه، در ماه هاي نا مبرده، ميزان تبخير و تعرق در دوره هاي 15 روزه بين 80 تا 100 ميلي متر متغير است. همچنين، بر اساس نتايج، 50 درصد ميزان تبخير و تعرق در بازه زماني 1 خرداد تا 31 مرداد صورت مي گيرد.