ارزيابي كارايي روش مالچ سنگي در مقابله با فرسايش بادي (مطالعه موردي: دشت سگزي و دشت فساران اصفهان)

انجام عمليات بيولوژيك مقابله با فرسايش بادي بدليل وجود بادهاي با سرعت بالا در اراضي لخت بياباني و ماسه زارها همواره با مشكلاتي مواجه است، پيش شرط لازم براي متوقف كردن آنها ايجاد موانع بر سر راه حركت خاك و ماسه هاي روان است. در اين مقاله بر اساس نقشه كانون‌‌ بحران فرسايش بادي استان اصفهان منطقه برداشت مشخص و ضمن تعيين آستانه فرسايش بادي در عرصه هاي كاري، تعيين پارامتر از جمله جهت باد غالب، خصوصيات فيزيكي شيميايي خاك وضعيت پوشش منطقه، عمليات پاشش مالچ انجام گرفت. دو آزمايش جداگانه با استفاده از سنگريزه هاي طبيعي بادامي با تراكم 75 درصد در دشت فساران و سرباره‌هاي شركت فولاد مباركه با سايز بادامي با تراكم 25 و 50 درصد در مقايسه با شاهد به عنوان مالچ استفاده شدند. طرح آزمايشي مورد استفاده فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار بود. فاكتور A تراكم مالچ و سطوح فاكتور B تله هاي رسوب گير (سيني و چند وجهي) بودند. ميزان تثبيت كنندگي و قدرت مقاومت مالچ هاي فوق در مقابل بادهاي منطقه، از روي شاخص‌هاي چوبي يك متري و نصب تله‌هاي رسوبگير بررسي شد. مقايسه ميانگين داده‌ها در دشت سگزي نشان داد كه سطح پوشش 50 درصد نسبت به سطح پوشش 25 درصد از لحاظ آماري برتري معني‌داري داشت. در دشت فساران نيز اختلاف معني داري بين سطح پوشش 75 درصد با شاهد مشاهده شد. لذا انتخاب پوشش 50 درصد سرباره علاوه بر كارايي مناسب و تامين هدف مورد نظر، از نظر امكان رشد گونه‌هاي گياهي مناسب‌تر مي باشد.