تعيين عوامل موثر در مكانيابي مناطق مستعد جمع‌آوري رواناب و استحصال آب باران حوضه آبريز سياه خور كرمانشاه

استحصال آب باران روشي براي توسعه و بهره برداري از منابع آب در مناطق خشك و نيمه خشك با هدف افزايش كميت و كيفيت منابع آب موجود است. هدف از اين پژوهش تعيين عوامل مؤثر در مكان يابي مناطق مستعد جمع آوري رواناب و استحصال آب باران (RWH) در حوضه ي آبريز سياه خور كرمانشاه با استفاده از روش تصميم گيري چند معياره (MCDA)  و تحليل شبكه اي ANP است. نتايج حاصل از روش تحليل سلسله مراتبي و پهنه بندي بارش حوضه نشان مي دهد كه در 37.81 درصد از مساحت كل حوضه ، معيار هيدرولوژي نسبت به معيار هاي فيزيكي و توپوگرافي به ترتيب 6.4 و 8.5 و معيار فيزيكي 3.2 برابر بر معيار توپوگرافي داراي ارجحيت است . نتايج حاصل از بررسي نقشه ي پتانسيل استحصال آب باران نشان مي دهد كه كلاس هاي ضعيف با 2.96 ، نسبتاً ضعيف 35.49 ، متوسط 26.06، نسبتاً خوب 29.2 و خوب با 6.29 درصد از سطح حوضه را شامل مي شوند و كلاس هاي متوسط و نسبتاً خوب و خوب جمعاً با 55/ 61 درصد بيش ترين درصد سطح حوضه را به خود اختصاص داده اند. بررسي ها نشان مي دهد كه شيب هاي مياني جهت احداث سيستم هاي استحصال آب باران مناسب مي باشند. بطوري كه مشاهدات ميداني و نتايج حاصله از بررسي منحني ROC، نشان مي دهد، اكثر 115 تكه جمع آوري آب باران در محل   هايي قرار دارند كه از لحاظ توپوگرافي و هيدرولوژي مناسب و بيش از 89در صد مكان هاي جمع   آوري آب باران در كلاس هاي متوسط و نسبتاً خوب و خوب واقع شده كه اين موضوع  بيانگر ارزيابي بسيار خوب مدل بوده و نشان مي دهد كه تلفيق تكنيك تصميم گيري چند معياره (MCDA) و تحليل شبكه اي ANP و GIS مي تواند براي برنامه ريزي جمع آوري آب باران در مقياس حوضه و زيرحوضه ابزار مفيدي باشد.