بررسي تاثير متغيرهاي جوشكاري انفجاري بر رفتار خوردگي اتصال دو لايه انفجاري ورق هاي آلومينيم سري 5000 مس

در تحقيق حاضر به بررسي رفتار خوردگي و تغييرات ريزساختاري ورق هاي آلومينيم سري 5000 و مس پس از فرآيند جوشكاري انفجاري پرداخته شده است. جوشكاري انفجاري بافاصله توقف ثابت و تغيير ميزان بار انفجاري انجام شده است. از آزمون هاي پلاريزاسيون پتانسيو ديناميك و طيف نگاري امپدانس الكتروشيميايي، ميكروسكوپ نوري و ميكروسكوپ الكترون روبشي استفاده شد. نتايج منحني هاي پلاريزاسيون تافل نشان داده، كمترين سرعت خوردگي مربوط به نمونه با بار انفجاري 1.5 و بيشترين سرعت خوردگي مربوط به نمونه با بار انفجاري 2.5 بوده است. مقاومت به خوردگي نمونه با بار انفجاري 2.5 كمتر از نمونه با بار انفجاري 1.5 شده است كه دليل آن تغيير شكل پلاستيكي شديدتر در فصل مشترك است. نتايج متالوگرافي نمايانگر موجي -گردابه اي شدن فصل مشترك در اثر افزايش بار انفجاري بوده است. نتايج آزمون امپدانس در نمونه هاي جوش شده نشان داده با موجي گردابه اي شدن فصل مشترك مقدار n (پارامتر توان تجربي) كاهش يافته و نمونه با بار انفجاري 2.5 بيشترين ميزان خوردگي را داشته است. بر اساس نتايج حاصل از ميكروسكوپ الكترون روبشي مشاهده شد كه با افزايش بار انفجاري، به تدريج ضخامت لايه ذوب موضعي افزايش مي يابد.