سرمايه اجتماعي و احساس امنيت در بين مناطق حاشيه‌نشين و مركزي ( شهر خرم آباد )

زمينه و هدف: مطالعۀ سرمايه اجتماعي در جامعه به‌دليل تأثيرگذاري بر عوامل مختلف اقتصادي، سياسي و اجتماعي از اهميت و ضرورت دوچنداني برخوردار است. علت نام‌گذاري مناطق مركزي– حاشيه‌ي شهر خرم‌آباد درواقع مسئله و عارضه‌اي است كه گريبانگير شهر مي‌شود؛ ازجمله حومه‌نشيني افراد مهاجر و غيرمهاجر در اين مناطق، نبود توان مالي تخصصي افراد و نداشتن فرهنگ متعارف شهري كه لازمه شهري‌شدن بوده و در كاهش احساس امنيت و سرمايه اجتماعي نقش داشته است. هدف اين پژوهش، بررسي سرمايه اجتماعي احساس امنيت در بين مناطق مركزي حاشيه‌نشين شهر خرم‌آباد است.روش‌شناسي: پژوهش كنوني از لحاظ هدف، تحقيقي كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش، 347872 نفر بوده است. حجم نمونه از طريق فرمول مورگان تعيين شد، 384 پرسش‌نامه تهيه و به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي در مناطق مركزيو حاشيه نشين شهر توزيع و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحليل شد. يافته‌ها: نتايج آزمون تي در دو نمونه مستقل نشان داد كه بين ميانگين سرمايه اجتماعي در مناطق مركزي و حاشيه‌نشين شهر خرم‌آباد، تفاوت معناداري وجود دارد. به‌عبارتي سرمايه اجتماعي در دو گروه آماري پيش‌گفته، يكسان نبوده و تفاوت داشته است. نتايج حاكي از بالا بودن ميانگين سرمايه اجتماعي (3.96) و احساس امنيت (4.24) تفاوت معنادار اين دو متغير در مناطق مركزي شهر خرم‌آباد در مقايسه با مناطق حاشيه‌نشين شهر بوده است.نتيجه‌گيري: درمجموع ميانگين سرمايه اجتماعي (3.96) در بين ساكنان مركز شهر از مراكز حاشيه‌نشين، بيشتر بوده است. درباره ساير مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي به‌استثناي انسجام اجتماعي (4.60) و روابط اجتماعي (4.80)، ميانگين ساير مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي نزد ساكنان مركز شهر از حاشيه‌نشين، بيشتر بوده است.