بررسي فقهي ـ حقوقي قتل ناشي از بي پروايي شديد، با تأملي بر رويه قضايي ايران

قتل ناشي از بي‌پروايي شديد در اثر رفتار ارادي خطرناك مرتكب با آگاهي و توجه به اينكه اقدام او نوعا موجب قتل ديگري است، ارتكاب مي‌يابد. در اين نوع قتل، مرتكب قصد مستقيم جنايت بر مجني عليه را ندارد و حتي در برخي موارد از جمله تبصره ماده 292 قانون مجازات اسلامي قصد ايراد فعل واقع شده را نيز ندارد اما با اين حال عمل ارتكابي به جهت علم به وقوع نتيجه، عمدي محسوب مي‌شود. اين موضوع در ارتباط با قتل غيرعمدي ناشي از تقصير، امكان تشخيص نوع قتل اتفاق افتاده را با مشكل مواجه مي‌كند. اين تحقيق با هدف ارايه ويژگي‌هاي قتل عمدي ناشي از بي‌پروايي شديد با اشاره به رويه قضايي، به بيان موارد تمايز اين نوع قتل با قتل شبه عمدي ناشي از تقصير به روش توصيفي و تحليلي پرداخته و به اين نتيجه دست يافت كه براي صدق عنوان عمدي براي عمل ناشي از بي‌پروايي شديد هم رفتار ارتكابي از لحاظ كشنده بودن و هم مرتكب از لحاظ آگاهي و توجه به رفتار خود بايد داراي شرايط خاصي از جمله نوعا كشنده بودن رفتار و قابل پيش بيني بودن نتيجه براي مرتكب باشد تا قتل عمدي محسوب شود.