ارائه مدل جهت كاهش جرايم در صنعت بانكداري‌الكترونيك

امروزه جهان شاهد وقوع جرايم بسياري در حوزه بانكداري‌الكترونيك مي‌باشد. با كمي بررسي در اين خصوص نياز به مدل جامع، تلفيق شده و مطابق با مسائل روز در زمينه امنيت براي بانك‌ ضروري و حياتي به نظر مي‌رسد. اين تفكر قديمي و از كار افتاده كه امنيت اطلاعات تنها بواسطه خريد تكنولوژي و ابزارهاي فني حاصل مي‌گردد، ديگر مثمر ثمر نمي‌باشد. هدف از انجام اين تحقيق ارائه مدل كمي جهت افزايش امنيت در صنعت بانكداري‌الكترونيك مي‌باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و داراي رويكرد آميخته است. جامعه آماري در مطالعات كيفي شامل خبرگان حوزه بانكداري‌الكترونيك است كه 18 نفر و در بخش كمي 123 نفر ميباشد. روش نمونه‌گيري در بخش كيفي از گلوله برفي و در بخش كمي از روش تمام شمار استفاده گرديده است. داده‌هاي كيفي با روش مصاحبه نيمه ساخت يافته تهيه و سپس تحليل محتوا شدند و داده‌هاي كمي با روش تحليل عاملي و بوسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و نرم افزار PLS نسخه‌3 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. پرسشنامه طراحي شده داراي 30 سؤال است كه روايي آن با تحليل عاملي تأئيدي مورد بررسي قرار گرفت. پايايي پرسشنامه با ضريب آلفاي كرونباخ اندازه گيري شد كه مقدار آن 70/0 برآورد شد كه از ميزان قابل قبولي برخوردار است. نتايج نشان مي‌دهد عوامل مؤثر بر امنيت اطلاعات در بانكداري‌الكترونيك هفت عامل هستند كه عبارتند از: رمز دوم پويا، كاركرد ايزوها، فرهنگ‌سازي، آموزش جامع، تقويت زير ساخت ها، به روز بودن سيستم و استفاده از متخصص.