نقش دولت در گسترش نواحي پيراشهري؛ مطالعه موردي سنندج

اهداف: مشخص نيست سازوكار مداخله دولت در فرآيند گسترش پيراشهري به چه نحوي بوده است كه زمينه‌هاي فعال‌شدن ساير نيروهاي سوداگرانه را فراهم كرده و پيامدهاي نامطلوب بعدي را بر جاي گذاشته است. بنابراين هدف از پژوهش حاضر، تبيين نقش دولت در گسترش ناحيه پيراشهري از منظر آسيب‌شناسي نقش‌ها و وظايف آن بود. روش‌شناسي: پژوهش توصيفي حاضر، در سال ۱۳۹۹ در شهر سنندج انجام شد. با استفاده از يك روش تركيبي، داده‌هاي پژوهش در سه محور اصلي »داده‌هاي پيمايشي مبتني بر مصاحبه با ۱۴ نفر از خبرگان «، »داده‌هاي اسنادي مستخرج از مستندات ناحيه پيراشهري سنندج « و »داده‌هاي ميداني از سكونتگاه‌هاي ناحيه پيراشهري سنندج « در دوره ۴۰ساله ۱۳۹۵۱۳۵۵ گردآوري شد. اطلاعات با استفاده از روش‌هاي هلدرن، آنتروپي شانون و تطبيقيمقايسه‌اي تحليل شدند. نقشه‌هاي موضوعي در GIS ۱۰ توليد شدند. همچنين از آزمون همبستگي پيرسون در SPSS ۲۰ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج به‌دست‌آمده از تحليل روند گسترش ناحيه پيراشهري نشان داد كه در دوره زماني ۹۵۱۳۵۵، شهر سنندج همواره به سمت پراكنده‌رويي حركت كرد كه اين نوع توسعه، اغلب در اراضي پيراشهري اتفاق افتاد. دلايل ناكارآمدي دولت در گسترش ناحيه پيراشهري، در قالب ۳۲ مفهوم، ۲۹ مقوله فرعي و ۵ مقوله اصلي شناسايي شد. نتيجه‌گيري: در شهر سنندج، در هر دو حوزه سلبي و ايجابي مداخلات دولت در نواحي پيراشهري، ناكارآمدي وجود دارد. از همين رو، در هر يك از محورهاي مورد بحث اين مطالعه، ضروري است كه وظايف دولت در قالب قوانين، آيين‌نامه‌ها، طرح‌هاي توسعه شهري و شيوه‌هاي مديريت شهري و آمايش سرزمين، مورد بازبيني و اصلاح قرار گيرد.