اثر پهناي جريان جتي بر رشد امواج كژفشار

جريان جتي، جريان باريك با عرض چند صد كيلومتر و طول چند هزار كيلومتر در سطوح بالايي وردسپهر است. وجود جريان جتي بر روي منطقه كژفشاري موجب افزايش چينش قائم باد در منطقه مي‌شود. هدف اين پژوهش مطالعه اثر پهناي جت بر ناپايداري كژفشار با استفاده از مدل شبه‌‌زمينگرد در صفحه بتا است. براي حل معادلات شبه‏زمينگرد در صفحه بتا از روش تفاضل متناهي براي گسسته‌‌سازي در راستاي قائم و نصف‌النهاري استفاده شده است. همچنين جريان جتي با پهناهاي متفاوت در مسئله تعريف شده و آهنگ رشد امواج جوي محاسبه مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه با كاهش پهناي جت تا 2400 كيلومتر، آهنگ رشد نيز كاهش يافته است. ولي كاهش بيشتر پهناي جت منجر به افزايش آهنگ رشد مي‌شود؛ بنابراين پهن‏ترين جت داراي بيشينه آهنگ رشد براي اعداد موج 6 الي 13 و باريك‌ترين جت داراي بيشينه آهنگ رشد براي اعداد موج 13 الي 20 است. در اين حالت تحميل عدد موج نصف‌النهاري روي جت‌هاي پهن ايجاد مي‌شود و در جت‌هاي باريك سازوكار افت آهنگ رشد به‌دليل تحميل عدد موج نصف‌النهاري ديده نمي‌شود. محاسبه بخش موهومي سرعت فاز نشان داد كه افزايش سرعت هسته جت با كاهش پهناي جت، موجب تقويت رشد امواج جوي مي‌شود و ديگر اثر محدود‌كننده عدد موج نصف‌النهاري در مسئله ديده نمي‌شود؛ همچنين در طبيعت فرايند محدودشدن نصف‌النهاري براي جت‌هاي باريك ديده نمي‌شود. دليل آن نيز افزايش سرعت هسته جت با باريك‌شدن پهناي جت در شرايط واقعي است؛ بنابراين محدوديت نصف‌النهاري جت‌هاي باريك مسئله‏اي انتزاعي بوده و در طبيعت ديده نمي‌شود.