واكاوي تشديد الكترومغناطيسي وردسپهر در افزايش باران‌زايي

در پژوهش حاضر روش بهبوديافته بررسي اثرات تلفيقي ناشي از تزريق ميدان الكترومغناطيسي فشار قوي و برهم‌كنش با لايه هاي زيرين وردسپهر به‌منظور افزايش باران زايي پيشنهاد شده است. مكان يابي پويا و شناسايي نقاط تبادلي در ارتفاعات وردسپهرسطح زمين با حداكثرسازي بار الكتريكي تزريقي در اين نقاط، زمينه افزايش توده هاي ابر را فراهم كرده و باعث كاهش پراكندگي و چگالش بيشتر ذرات در ابر مي شود. پيشينه قابل‌قبول به‌دست آمده از تزريق ميدان الكترومغناطيسي در لايه هاي زيرين وردسپهر مناطق غرب و جنوب غرب ايران و افزايش بارش محلي نسبت به داده هاي اقليمي بلندمدت و كوتاه‌‌مدت منطقه، نويسندگان را بر آن داشت تا به‌عنوان پژوهشگر فناوري هاي نوين محيط‌زيستي در حوزه فيزيك و با استناد بر دستاوردهاي ديناميكي تبادلات ميدان هاي الكترومغناطيسي در ارتفاعات وردسپهرسطح زمين، نقاط تشديد عملكرد تزريق را با هدف حداكثرسازي مطلوبيت نتايج گذشته در افزايش باران زايي تعيين و مكان يابي كند. فن محاسبات فيزيكي تشديدكننده ميدان هاي تبادلي مكان يابي شده در ارتفاعات مشخص از وردسپهرسطح زمين نقش چشم گيري در افزايش ايستايي و ضخامت ميدان الكترومغناطيسي تزريق دارد. تشديد ميدان باعث افزايش ضخامت ميدان تزريقي شده (شعاع اثر ميدان) و در نتيجه حداقل سازي پراكنش توده هاي ابر و افزايش چگالش بخار آب و هسته هاي تراكمي را نسبت به نتايج سال 1392 نشان داد. سطح بارش نسبت به دوره سي ساله و چند ساله اخير بين 30-10 درصد افزايش و نسبت به اثر تزريق در نقاط تبادلي حدود 12-15 درصد افزايش مجدد دارد كه دركل به‌طور ميانگين 36 درصد افزايش بارش خواهد بود. تصحيحات ديناميكي تزريق در وردسپهر بر پايه محاسبات نظري مي باشد.