تأثير شرايط محيطي مسكن بر ميزان سازگاري افراد با قرنطينه در دوران كرونا

مقدمه: همه‌گيري ويروس كرونا و قرنطينه خانگي ناشي از آن، سبك زندگي جديدي را در جامعه پديد آورده است. هدف اين پژوهش، شناسايي آن دسته از معيارهاي محيطي مسكن بود كه بر سازگاري افراد با شرايط قرنطينه، مؤثر است. بررسي تغييراتي كه ساكنان براي مناسب‌سازي خانه‌هاي خود با نيازها و شرايط دوران قرنطينه، اعمال كرده‌اند، از ديگر اهداف تحقيق است. مواد و روش كار: داده‌هاي حاصل از پيمايش انجام شده بر روي 813 نفر كه به پرسشنامه پژوهشگرساخت برخط توزيع شده در شبكه‌هاي اجتماعي، پاسخ داده‌اند، با استفاده از آمارهاي توصيفي و همچنين مدل درخت تصميم‌گيري، تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در دوران قرنطينه، ساكنان به ترتيب بيشتر در فضاهاي اتاق‌خواب، نشيمن، پذيرايي، بالكن و ورودي، تغييراتي اعمال كرده‌اند. از بين مشخصه‌هاي محيطي مسكن، رضايتمندي از پاسخگويي خانه به نيازها و شرايط خاص ايام قرنطينه، فضاهاي استفاده شده و فعاليت‌هاي انجام شده در دوران قرنطينه خانگي، ميزان تنوع رنگي و رنگ غالب خانه دوران قرنطينه، ميزان امكان انجام ورزش و نوع خانه دوران قرنطينه در تعيين سطح سازگاري افراد با خانه‌نشيني، نقش بيشتري داشته است. نتيجه‌گيري: شرايط محيطي مسكن مي‌تواند بر سطح سازگاري افراد با خانه‌نشيني، مؤثر باشد. محيط‌هاي مسكوني كه انعطاف‌پذيري بيشتري داشته‌اند و در پاسخگويي به شرايط دوره قرنطينه، رضايت‌بخش عمل كردند، در ايجاد سازگاري با خانه‌نشيني طولاني‌مدت، موفق‌تر عمل نموده‌اند. با توجه به يافته‌هاي تحقيق، در راستاي ارتقاء سازگاري ساكنين با شرايط قرنطينه، بايد امكان انجام فعاليت‌هاي مختلف ازجمله باغباني، خلوت با خود، ورزش و فعاليت‌هاي مجازي، از سوي ديگر كميت و كيفيت مشاعات، ارتباط با طبيعت و كاربرد رنگ در فضاهاي داخلي و تراكم واحد در مجموعه‌هاي مسكوني، بيش‌ازپيش در طراحي مسكن مورد توجه قرار گيرد.