مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مذهب محور و درمان مثبت نگر بر شفقت خود و ادراك رنج در زنان نابارور

مقدمه: ناباروري يك مشكل گسترده جهاني است كه در سالهاي اخير بطور قابل ملاحظه اي شيوع پيدا كرده است و مي تواند اثرات مخربي از لحاظ جسماني، روانشناختي و معنوي و مذهبي در اين زنان به وجود آورد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مذهب محور و درمان مثبت نگر بر شفقت خود و ادراك رنج درزنان نابارور بود.روش كار: پژوهش حاضر از نوع آزمايشي با گروه مداخله و كنترل همراه با پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري 2 ماهه بود. جامعه آماري پژوهش زنان نابارو مراجعه كننده براي درمان ناباروري به مراكز( وكلينيك هاي پزشكي ناباروري و مراكز بهداشتي درماني) شهر اهواز درسال 1399 بودند، 60 تن براساس ملاك هاي ورود به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و براساس تصادفي ساده بطور مساوي در3 گروه 20 نفري جايگزين شدند. درمان شناختي رفتاري مذهب محور 10 جلسه 90 دقيقه اي و درمان مثبت نگري 8جلسه90 دقيقه اي دريافت كردند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. گروه ها پرسشنامه شفقت خود ريس و همكاران (2011) و ادراك رنج اسچالز وهمكاران(2010) به عنوان پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. براي تجزيه وتحليل داده ها از روش تحليل كوواريانس مانكوا و تعقيبي بونفروني استفاده شد. داده ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 24 تحليل شد.يافته ها: نتايج داده ها نشان داد كه در مراحل پس آزمون و پيگيري، درمان شناختي رفتاري مذهب محور و مثبت نگر بر كاهش شفقت خود و ادراك رنج ( جسماني، روانشناختي، معنوي/ وجودي) اثربخش بودند(0.001 P). همچنين در مراحل پس آزمون و پيگيري بين اثربخشي دو مداخله بر شفقت خود و ادراك رنج( جسماني، روانشناختي، معنوي/ وجودي) تفاوتي مشاهده نشد( 0.05 P).نتيجه گيري: نتايج از تاثير دو روش درمان شناختي رفتاري مذهب محور ودرمان مثبت نگر بر افزايش شفقت به خود و كاهش ادراك رنج حمايت مي كند. بنابراين مي توان بيان نمود كه از اين روش هاي درماني مي توان به عنوان درمان تكميلي در كنار ساير روش هاي درمان پزشكي جهت كمك به مشكلات روان شناختي زنان نابارور استفاده نمود.