بررسي تطبيقي فروش اسلحه به مردم سرزمين كفر از نظر اماميه و اهل سنت

كاربرد سلاح يكي از پديده‌هاي بارز قدرت ملت‌ها و دولت‌ها است كه نقش بسزايي در زندگي‌شان دارد. فروش اسلحه به دشمنان منجر به تقويت نظامي آنها مي‌شود و امنيت جامعه اسلامي را به خطر مي‌اندازد. روايات، فروش اسلحه را به دشمنان حرام دانسته، ولي گاه اوضاع و احوال جامعه اسلامي به گونه‌اي است كه فروش اسلحه به دشمنان نه‌تنها كيان جامعه اسلامي را به خطر نمي‌اندازد، بلكه منافعي براي مسلمانان در پي خواهد داشت. فقها درباره حكم فروش اسلحه به مردم سرزمين كفر اختلاف نظر دارند كه مي‌توان ديدگاه‌هايشان را در پنج نظريه گنجاند: 1. مطلقاً حرام است؛ 2. تفصيل بين زمان جنگ و صلح؛ 3. منوط‌بودن حكم فروش به نظر حاكم جامعه اسلامي كه بر اساس اوضاع و احوال و مقتضيات زمان و مكان و مصلحت جامعه اسلامي تصميم مي‌گيرد؛ 3. منوط‌بودن تحريم به قصد تقويت كفار و دشمنان در صورتي است كه موجب تقويت دشمنان شود؛ 5. حرمت فروش به كفار مطلقاً و به مسلمانان مخالف فقط در زمان جنگ. مختار نويسندگان اين نوشتار اين است كه حكمش به نظر حاكم اسلامي وابسته است، چون مسئله از جمله مسائل سياسي و حكومتي است، و بديهي است كه بر اساس مقتضيات زمان و مكان و مصلحت و اوضاع و احوال جامعه اسلامي تصميم مي‌گيرد. اين پژوهش با شيوه توصيفي‌تحليلي دلايل و مستندات ديدگاه‌هاي مختلف اماميه و اهل سنت را بررسي و نقد مي‌كند.