بررسي حس انسجام و مقابله مذهبي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

سابقه و هدف: ماهيت مزمن بيماري ديابت سبب ايجاد اختلال در وضعيت جسماني، رواني، عملكردي و اجتماعي بيمار مي‌شود و زندگي او را تحت تأثير قرار مي‌دهد. در اين ميان حمايت معنوي از طريق برقراري حس انسجام و مقابله مذهبي در بيمار سبب بهبود سازگاري او با تغييرات مي‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسي حس انسجام و مقابله مذهبي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي همبستگي است كه در آن120 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه‌كننده به بيمارستان امدادي شهر ابهر در سال 1396 كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند، از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسش‌نامه دموگرافيك، حس انسجام Antonovsky و مقابله مذهبي Pargament ارزيابي شدند. داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد ميانگين مقابله مذهبي مثبت در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو، 3 ±17.22 و ميانگين مقابله مذهبي منفي 3.8 ±4.77 بود. ميانگين حس انسجام نيز در اين بيماران 17.1 ± 116 بود. همچنين ارتباط مثبت معناداري بين مقابله مذهبي مثبت و حس انسجام مشاهده شد (0.001=P). استنتاج: با توجه به تأثير مثبت مقابله مذهبي در بهبود حس انسجام و كاهش مشكلات رواني در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2، اين رويكرد به‌عنوان مداخله‌اي نو در بيماران با بيماري مزمن ديابت استفاده مي‌شود.