بررسي نقش سلامت معنوي در پيش‌بيني آسيب‌پذيري رواني كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند

سابقه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي نقش سلامت معنوي در پيش‌بيني آسيب‌پذيري رواني كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي بيرجند بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه پژوهش از ميان كاركنان دانشگاه و بر اساس جدول مورگان 123 نفر به‌عنوان نمونه به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي سلامت معنوي پولوتزين و اليسون و نشانگان رواني را كامل كردند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها علاوه بر ميانگين و انحراف معيار، از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 21، تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: بين نمره كلي سلامت معنوي با آسيب‌پذيري رواني رابطه معناداري وجود دارد. در بين خرده‌مقياس‌ها به ترتيب افسردگي، حساسيت در روابط متقابل، وسواس، اضطراب و پرخاشگري بيشترين همبستگي را با تاب‌آوري داشتند (P 0.001). نتايج تحليل رگرسيون خطي نشان داد سلامت معنوي توانست پيش‌بيني‌كننده ميزان آسيب‌پذيري رواني و خرده‌مقياس‌هاي آن باشد (P 0.001). استنتاج: داده‌ها نشان مي‌دهد افزايش سلامت معنوي، اختلالات رواني افراد را كاهش مي‌دهد. همچنين مي‌توان از نتايج اين مطالعه براي تشخيص ميزان آسيب‌هاي روان‌شناختي در كاركنان دانشگاه آزاد بيرجند و برنامه‌ريزي براي انجام مداخلات روان‌شناسي لازم در اين گروه هدف استفاده كرد.