مفهوم شناسي و راهكارهاي پيشگيري از جرايم حكومتي پليسي

جرايم مأموران پليس تاكنون به‌صورت معمول و در سطح رفتارهاي فردي و جرايم شخصي آن‌ها مورد تحقيق قرار گرفته و از بررسي جرايم سازمان پليس به‌صورت يك كل و در قالب مفهومي تحت عنوان جرايم حكومتيِ پليسي غفلت شده است. در حالي كه گونۀ اخير از جرايم پليسي، هم در سطحي كلان‌تر و هم با بزه‌ديدگان بيشتر به وقوع مي‌پيوندد. يافته هاي حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه جرايم حكومتيِ پليسي، آن دسته از جرايمي است كه در سطح كلان و ساختاريِ پليس ارتكاب يافته است. به گونه‌اي كه مي‌توان ارادۀ مجرمانه و يا تقصير را در قالب فعل و يا ترك فعل، به كليتِ سازمان پليس و يا دست كم، يكي از واحدهاي تابعۀ آن منتسب نمود. روش تحقيق در اين نوشتار نيز با توجه به محتواي نظري و جرم شناختي آن توصيفي تحليلي است كه با استفاده از ابزار و منابع كتابخانه اي صورت پذيرفته است. همچنين مولفه‌هايي نظير فرهنگ سازماني پليس، فساد، تأكيد نيروهاي پليس به حفظ وجهۀ خود و سازمان متبوعشان و نيز باورهاي نادرست در خصوص حفظ نظم، چهار مولفۀ اصلي شكل‌گيريِ جرايم پليسي هستند. از اينرو اقداماتي مانند تغيير فرهنگ سازماني پليس از طريق آموزش و اصلاحِ اصول و ارزش هاي سازمان، افزايش نظارت قضايي و غير قضايي(نهاد آمبودزمن و يا نظارتِ جامعۀ مدني) بر نهاد پليس و اقدامات مأموران آن، تغيير افراد كليدي سازمان و نيز اصلاح يا تغيير ساختاريِ سازمان پليس مي توانند به‌عنوان راهكارهاي مديريتيِ كنترل و پيشگيري از جرايم حكومتيِ پليسي بكارگيري شوند.