بررسي رابطه توانمندسازي منابع انساني و چابكي سازمان با نقش ميانجي يادگيري گروهي در ناجا (مورد مطالعه : فرماندهي انتظامي شهرستان مهاباد)

توانمندسازي منابع انساني و چابكي سازمان از مفاهيم نوپا در علوم مديريتي به شمار مي‌آيند. هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي رابطه توانمندسازي منابع انساني و چابكي سازمان با نقش ميانجي يادگيري گروهي در فرماندهي انتظامي شهرستان مهاباد مي‌باشد. روش تحقيق حاضر توصيفي – پيمايشي و جامعه آماري تحقيق حاضر كليه افسران ارشد فرماندهي انتظامي شهرستان مهاباد و به تعداد 60 نفر بوده كه تمامي كاركنان به صورت تمام‌شمار به عضويت نمونه آماري انتخاب شدند. براي سنجش توانمندسازي منابع انساني از پرسشنامه لي و همكاران (2012)، چابكي سازماني از پرسشنامه اسپايدزر (2007) و به منظور سنجش يادگيري گروهي از پرسشنامه آلفونسو و ماتاولي (2016) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها با استفاده از تاييد محتوا و پايايي پرسشنامه‌ها توسط آلفاي كرونباخ تاييد شد كه براي پرسشنامه‌هاي توانمندسازي 0.84 و چابكي سازماني 0.89 و يادگيري گروهي 0.92 بدست آمد. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از روش معادلات ساختاري و بهره‌گيري از نرم‌افزار Smart Pls انجام گرديد. يافته‌ها نشان داد بين توانمندسازي منابع انساني و چابكي سازمان با نقش ميانجي يادگيري گروهي در فرماندهي انتظامي شهرستان مهاباد رابطه وجود دارد. همچنين بين توانمندسازي منابع انساني و چابكي سازمان، يادگيري گروهي و چابكي سازمان و در نهايت بين توانمندسازي منابع انساني و يادگيري گروهي ارتباط وجود دارد. نتايج نشان داد نيروي انتظامي براي تحقق چابكي سازماني در بين كاركنان، بايد يادگيري گروهي را در سازمان نهادينه نمايد.