اثر تمرين در آب بر مقدار Fetuin-A، ANGPTL4 و FGF21 سرم زنان چاق مبتلا به ديابت نوع دو

هدف: هپاتوكين هايي نظير fetuinA، ANGPTL4 و FGF21 از اهداف بالقوه درمان اختلالات ديابت نوع دو به شمار مي روند. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير 12 هفته تمرين در آب بر مقدار سرمي fetuinA، ANGPTL4 و FGF21 در زنان چاق مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش‌شناسي: بدين منظور، 44 زن مبتلا به ديابت با ميانگين سن 6.19±55.16 و شاخص توده بدني 1.32±31.52 كيلوگرم بر متر مربع، به طور تصادفي در دو گروه كنترل (22 نفر) و تمرين در آب (22 نفر) قرار گرفتند. گروه تمريني سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته تمرينات داخل آب را با شدت 60-75 درصد ضربان قلب بيشينه اجرا كردند. گروه كنترل روند طبيعي فعاليت هاي روزمره را دنبال كردند. نمونه هاي خون قبل و بعد از تمرين جمع آوري شد. مقادير سرمي گلوكز ناشتا، انسولين، شاخص مقاومت به انسولين، HbA1C، FetuinA، ANGPTL4، FGF21 و پروفايل ليپيدي اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: سطوح سرمي گلوكز، انسولين، مقاومت انسوليني، HbA1C، FetuinA، ANGPTL4 و درصد چربي در گروه تجربي پس از 12 هفته تمرين در آب نسبت به گروه كنترل به طور معني داري كاهش يافت (0.05 p). همچنين، تمرين در آب باعث افزايش معني‌ دار سطوح FGF21 در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل شد (p 0.05). تمرين در آب باعث كاهش معني ‌دار شاخص هاي TC ، TG و LDL در گروه تجربي شد (0.05 p)؛ اما افزايش HDL معني دار نبود (0.21=p). نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات در داخل آب مي توانند در بهبود عوارض ديابت نوع دو مفيد باشند.