اثرات دو ماه تمرينات تناوبي شديد و مكمل‌دهي كافئين بر بيان پروتئين‌هاي Beclin-1 و Bcl-2در ميوكارد موش‌هاي صحرايي نر ديابتي نوع دو

زمينه: سازوكارهاي مهاري و فعال‌كنندۀ مداخلاتي همچون تمرينات تناوبي شديد و تجويز كافئين بر مسيرهاي اصلي مرگ برنامه‌ريزي شدۀ سلولي (آپوپتوز و اتوفاژي) به خوبي درك نشده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي آثار تمرين تناوبي شديد به همراه تجويز كافئين بر بيان پروتئين‌هاي Beclin-1و Bcl2 در ميوكارد قلبي موش‌هاي صحرايي نر ديابتي نوع دو انجام شد. روش‌پژوهش: در مطالعه‌ ‌تجربي حاضر، 50 سر موش صحرايي نر سفيد نژاد ويستار با دامنۀ سني 3-2 ماه به‌طور تصادفي در 5 گروه 10 سري شامل: كنترل سالم (C)، كنترل ديابتي (D)، ديابتي تمرين كرده (D+T)، ديابتي دريافت كننده كافئين (D+CA) و ديابتي تمرين كافئين (D+T+CA) تقسيم شدند. براي بررسي بيان پروتئين‌هاي‎ عضلۀ قلبي (Bcl2/Beclin-1) از روش وسترن بلات استفاده شد. يافته‌ها: ميزان بيان پروتئين Beclin-1 نسبت به BActin، در گروه D؛ 201%، گروه D+CA؛ 215% و در گروه D+CA+T؛ 199% بيشتر از گروه C بود (0.001=P). ميزان بيان پروتئين Bcl2 در گروه‌هاي تجربي در مقايسه با گروه C به‌طور معني‌داري كمتر بود (0.001=P، 73.83=F). بطوري‌كه، ميزان بيان اين پروتئين در گروه D نسبت به گروه C به‌طور معني‌داري در حدود 37 درصد كمتر بود (0.001=P). در حالي‌كه ميزان بيان پروتئين Bcl2 در گروه‌ D+CA و گروه D+T+CA به‌طور معني‌داري نسبت به گروه C به‌‌ترتيب به ميزان 64 و 70 درصد كمتر بود (0.001=P). نتيجه‌گيري: نتايج بيانگر اين است كه انجام تمرينات تناوبي شديد در تعديل بيان بيش از حد شاخص اتوفاژيكي Beclin-1و بهبود بيان شاخص ضدآپوپتوزي Bcl2اثرگذار است. درحالي‌كه، مكمل كافئين به تنهايي و به همراه تمرين تناوبي شديد در تعديل پروتئين اتوفاژيكي و بهبود پروتئين ضدآپوپتوزي مؤثر نبود.