محاسبه و تحليل بهره‌وري كل عوامل توليد مرغداري‌هاي گوشتي ايران: كاربرد شاخص فيرو پريمونت

زمينه مطالعاتي: افزايش جمعيت جهان و محدوديت منابع توليد، اهميت و لزوم ارتقاي بهره‌وري را بيش از پيش مورد توجه قرار داده است همچنين با توجه به اينكه رشد بهره‌وري عوامل توليد در بخش كشاورزي از مولفه‌هاي اثرگذار در فرايند توسعه اقتصادي مي‌باشد، لذا بهبود بهره‌وري مستلزم شناخت اجزاء و بررسي تغييرات آن مي‌تواند راهنمايي در جهت نيل به توسعه اقتصادي باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف محاسبه و تحليل بهرهوري كل عوامل توليد مرغداري‌هاي گوشتي صورت گرفت. روش‌كار: هدف اصلي اين مقاله محاسبه و تجزيه بهره‌وري كل عوامل توليد با بهره‌‌گيري از روش تحليل پوششي داده‌ها و شاخص فيرو پريمونت مي‌باشد. بدين منظور داده‌هاي مورد نياز براي دوره زماني سال‌هاي 94-1375 تهيه گرديد. نتايج: بر اساس يافته‌هاي تحقيق طي دوره مورد مطالعه ميانگين شاخص بهره‌وري كل عوامل توليد براي مرغداري‌هاي گوشتي سير صعودي داشته و به طور ميانگين نسبت به سال پايه رشدي برابر با 10.3 درصد داشته است. ميانگين كارايي بهره‌وري كل عوامل توليد (TFPE) نيز در بين مرغداريهاي گوشتي مورد مطالعه ايران كمتر از يك و برابر با 0.606 مي‌باشد كه اين امر بيانگر اين است كه كارايي بهره‌وري كل عوامل توليد در طول اين دوره نسبت به سال پايه كاهش يافته است. همچنين نتايج حاصل از كارايي مقياس پسماند و كارايي تركيبي پسماند بيانگر اين است كه مرغداري‌‌هاي گوشتي مورد مطالعه از نظر تركيب نهاده‌ها و ستاده در اثر پيشرفت تكنولوژي به صورت كارا عمل نكرده‌اند. بررسي كارايي مقياس ستاده‌گرا نيز مويد آن است كه در استان‌هاي مورد مطالعه نزديك به يك مي‌باشد و اختلاف چشمگيري با عدد يك (كارايي مناسب) نداشته‌اند. همچنين تغيير تكنولوژي عاملي موثر در افزايش بهره‌وري مرغداري‌هاي گوشتي در طي دوره مورد مطالعه مي‌باشد. نتيجه‌گيري نهايي: نتايج حاكي از آن است كه نيل به افزايش بهرهوري در مرغداري‌ها نيازمند توجه به تكنولوژي مناسب مي‌باشد. همچنين كمك‌هاي دولت و سرمايه‌گذاري بخش خصوصي، گامي مهم در جهت ارتقاي مقياس واحدهاي مرغداري‌هاي گوشتي كشور به شمار مي‌رود.