بررسي تاثيرآموزش مبتني بر نظريه خودكارآمدي بر رفتارهاي خودمراقبتي گروه هاي خوديار فشارخون

مقدمه: فشارخون بالا يك بيماري مزمن نيازمند درمان طولاني مدت است، كه با وجود بي علامت بودن، منجر به شكايات و عوارض كشنده مي شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثيرآموزش مبتني بر نظريه خودكارآمدي بررفتارهاي خودمراقبتي گروه هاي خوديار فشارخون درمراكزخدمات جامع سلامت شهرمشهد درسال 1398 انجام شد.روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي كه در آن80 بيمار زن مبتلا به فشارخون بالابه روش نمونه گيري تصادفي در دوگروه آزمون وكنترل قرارگرفتند. مداخله آموزشي بر مبناي نظريه خودكارآمدي جهت گروه آزمون انجام شد. ابزارجمع آوري داده ها پرسشنامه 3 قسمتي شامل: اطلاعات جمعيت شناختي وپرسشنامه استاندارد خودكارآمدي و خودمراقبتي فشارخون بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، من ويتني، كاي دو، دقيق فيشر،آزمون فريدمن واندازه هاي تكراري(Repeated measures) وآناليزكوواريانس توسط نرم افزار SPSS نسخه20 باسطح معني داري 0.05 تحليل گرديد. يافته ها: در نمره خودكارآمدي (0.001 P) وخودمراقبتي (0.001 P) و ميزان فشارخون كنترل شده بين دوگروه آزمون وكنترل تفاوت معناداري مشاهده شد و با كنترل متغيرهاي مخدوشگر در مدل رگرسيون به ازاي يك واحد افزايش در نمره خودكارآمدي به طور متوسط نمره خود مراقبتي 0.84 افزايش پيدا كردكه از لحاظ آماري نيز معني دار بوده است (0.001 P). نتيجه‌گيري:مداخله مبتني بر نظريه خودكارآمدي مي تواند درارتقا خودمراقبتي وخودكارآمدي گروه هاي خوديارفشارخون موثر باشد. لذا پيشنهاد مي‌شود در برنامه‌ريزي آموزشي جهت بيماران و گروه هاي خوديارفشارخون اين نظريه به كارگرفته شود.