ارزيابي ديدگاه دانشجويان مقطع كارشناسي رشته كتابداري و اطلاع‌رساني پزشكي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور از وضعيت آموزش مجازي دانشجويان در سال 1400

مقدمه: آموزش مجازي در حال حاضر به عنوان يك ضرورت اجتناب‌ناپذير مطرح مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين وضعيت ارزيابي دروس ارايه شده مجازي مقطع كارشناسي رشته كتابداري و اطلاع‌رساني پزشكي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور در سال 1400 انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- پيمايشي و جامعه آماري شامل 221 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي رشته كتابداري و اطلاع‌رساني پزشكي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي آبادان، اصفهان، بوشهر و همدان بود كه با توجه به محدود بودن تعداد، از روش تمام‌شماري استفاده شد. جامعه مورد بررسي تا پايان نيم‌سال دوم سال 1400 در دو نيم‌سال در كلاس‌هاي مجازي آموزشي شركت كرده بودند. داده‌ها به وسيله پرسش‌نامه خودايفا و بر مبناي مدل Kirkpatrick كه شامل سه سطح واكنش، يادگيري و رفتار از مدل مذكور را مي‌سنجد، جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Mann-Whitney U و Kruskal–Wallis مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره حيطه‌هاي واكنش، يادگيري، تغيير رفتار و ارزيابي دروس ارايه شده مجازي به ترتيب 12.08 ± 40.38، 5.70 ± 16.60، 6.40 ± 20.90 و 17.30 ± 57.80 برآورد گرديد. ميزان تأثير دوره‌هاي آموزش مجازي برگزار شده در بين دانشجويان مقطع كارشناسي كتابداري و اطلاع‌رساني پزشكي ضعيف گزارش شد. نتيجه‌گيري: با توجه به پايين بودن ميزان رضايت دانشجويان از دروس ارايه شده مجازي، كاهش سطح يادگيري و تغيير رفتاري نامناسب، گروه‌هاي كتابداري و اطلاع‌رساني پزشكي براي زمينه‌سازي استفاده از آموزش مجازي و كسب رضايت، يادگيري و تغيير رفتار يادگيرندگان، بايد نسبت به ارتقاي برنامه‌هاي آموزش مجازي خود بر اساس مدل Kirkpatrick برنامه‌ريزي لازم را انجام دهند.