ارايه مدل ريسك زنجيره تأمين گردشگري سلامت، رويكرد فراتركيب و مدل‌سازي ساختاري- تفسيري

مقدمه: در يك اقتصاد با زنجيره تأميني از مواد اوليه تا محصول نهايي، ممكن است ريسك‌هايي ايجاد شود كه سراسر زنجيره تأمين را تحت تأثير قرار دهد و موقعيت بحراني ايجاد كند. تاكنون 19 مقاله به شناسايي و اولويت‌بندي ريسك زنجيره تأمين گردشگري سلامت پرداخته‌اند كه در نتايجشان تفاوت‌هايي مشاهده مي‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، فراتركيب و مدل‌سازي ريسك زنجيره تأمين گردشگري سلامت بود. روش بررسي: در مرحله اول، از روش كيفي فراتركيب استفاده شد و كليد واژه‌‌هايي مانند «ريسك زنجيره تأمين گردشگري سلامت، ريسك زنجيره تأمين گردشگري مراقبت بهداشتي، ريسك زنجيره تأمين گردشگري پزشكي» در پايگاه‌هاي Web of Science، Google Scholar، SID (Scientific Information Database)، ProQuest، Emerald Insight، ScienceDirect و PubMed بررسي گرديد. در مرحله دوم با استفاده از روش مدل‌سازي ساختاري- تفسيري، مدل ريسك شناسايي‌ شده طراحي شد. يافته‌ها: با استفاده از روش فراتركيب، ريسك در قالب 7 كد مفهومي شامل « ريسك تأمين، فرايند، سازماني، صنعت، شبكه، مشتري نهايي و محيطي گردشگري سلامت» دسته‌‌بندي گرديد. همچنين، نتايج مدل‌سازي ساختاري- تفسيري، ريسك محيطي گردشگري سلامت را به عنوان تأثيرگذارترين ريسك و ريسك سازماني، شبكه، فرايند و تأمين گردشگري سلامت را به عنوان تأثيرپذيرترين ريسك نشان داد. نتيجه‌گيري: با توجه به مدل مفهومي مطالعه، ريسك محيطي داراي بيشترين اثرگذاري و ريسك تأمين، فرايند، سازماني و شبكه داراي بيشترين اثرپذيري مي‌باشند. بنابراين، بررسي ريسك زنجيره تأمين گردشگري سلامت براي كشورهايي كه علاقمند به توسعه و بهبود كيفيت اين صنعت هستند، بسيار حايز اهميت مي‌باشد. همچنين، بهتر است مديران، سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان حوزه گردشگري سلامت، از مزاياي شناسايي و تحليل ريسك در سطح زنجيره تأمين غافل نشوند.