پاسخ آنتي‌اكسيداني ژنوتيپ‌هاي گواوا (Psidium guajava L.) به شوري

در مناطق جنوب و جنوب شرق ايران، ميوه گواوا در زمره گياهان اقتصادي با دو فصل ميوه دهي در سال مي باشد. اما شوري، توسعه كشت اين گياه را تحت تاثير قرار داده و ضرورت معرفي ژنوتيپ‌هاي متحمل به شوري در آن را پررنگ‌ كرده است. لذا طي سال هاي 1398-1397 در شهرستان بندرعباس آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب كاملا تصادفي طراحي و 15 ژنوتيپ برتر گواوا تحت تيمار كلريد سديم (2 و 6 دسي‌زيمنس‌بر‌متر) قرار گرفت. سپس محتواي نسبي آب برگ، محتواي كلروفيل، كاروتنوئيد، قند هاي محلول، نشت يوني، فلورسانس كلروفيل، فعاليت آنزيم هاي كاتالاز و پراكسيداز در آنها بررسي شد. در تحقيق حاضر محتواي نسبي آب برگ و فلورسانس كلروفيل ژنوتيپ‌هاي گواوا در مواجه با شوري كاهش پيدا كرد. محتواي كلروفيل(آ، ب و كل) و كاروتنوئيد در اكثر ژنوتيپ‌هاي گواوا بعد از مواجه با شوري كاهش معني‌داري داشت. همچنين، شوري افزايش فعاليت كاتالاز، پراكسيداز و نشت يوني را در اكثر ژنويپ‌هاي مواجه شده با نمك باعث گرديد، اما شدت افزايش متفاوت بود. بر اساس تجزيه به عامل‌ها، محتواي نسبي آب برگ، فلورسانس كلروفيل، قند محلول و نشت يوني 30/60 از واريانس كل را توجيه نمودند. بالا بودن محتواي رنگدانه‌هاي كلروفيل، كاروتنوئيد و فعاليت آنتي‌اكسيداني آنزيمي، ژنوتيپ‌هاي G11، G13 و G22 را به عنوان ژنوتيپ‌هاي متحمل به شوري دسته‌بندي كرد. ژنوتيپ هاي G18، G19 و G25 به عنوان ژنوتيپ‌هاي حساس به تنش شوري و ساير ژنوتيپ‌ها در حد فاصل قرار گرفتند.