بررسي برخي تركيبات شيميايي در جوانه گل سه رقم بومي بادام (Prunus amygdalus L.) طي دوران ركود

مكانيسم هاي مقاومت در برابر دماي پايين، طي ركود پيچيده هستند. گياهان مي توانند چندين فرآيند بيوشيميايي براي مقابله با اثرات مستقيم و غير مستقيم دماي پايين به كار گيرند. پژوهش حاضر به منظور بررسي تغييرات فصلي برخي از تركيبات بيوشيميايي در جوانه گل سه رقم بومي بادام بصورت طرح كرت هاي خرد شده در قالب زمان با سه تكرار در سال 97-96 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سه رقم بومي بادام (زود گل محب ، متوسط گل مامايي و دير گل ربيع ) و 5 بازه زماني 20 روزه طي دوران ركود تا پس از شكستن ركود دروني بودند. نتايج نشان داد تجمع اسيدآمينه پرولين طي ركود دروني و رهايي از ركود در ارقام افزايش يافت و رقم محب محتواي پرولين كمتري در مقايسه با مامايي و ربيع داشت. حداكثر محتواي نشاسته در ابتداي آزمايش، قبل از تجمع سرما در ارقام مورد مطالعه مشاهده شد و با پيشرفت ركود و افزايش تجمع سرما محتواي نشاسته در هر سه رقم روند كاهشي نشان داد. ميزان تركيبات آنتي اكسيداني غير آنزيمي (فنل كل و فلاونوئيدها) طي دوران ركود و نزديك شدن به رهايي ركود در همه ارقام افزايش يافت. از سوي ديگر، در ارقام ظرفيت آنتي اكسيداني در دماي پايين كاهش يافت. نتايج باي پلات نشان داد در دماي پايين ارتباط واضح و مثبتي بين اسيدآمينه پرولين و تركيبات آنتي اكسيداني غيرآنزيمي وجود دارد. همچنين ارقام مختلف يك گونه، پاسخ هاي متفاوتي را طي دوران ركود نشان دادند. در نتيجه، بررسي تغييرات بيوشيميايي طي دوران ركود در انتخاب بادام هاي مقاوم و حساس به سرماي بهاره حائز اهميت است.